Write Your Stories..

Καλώς ήρθες, στην παρέα μας!

Ένας νέος κόσμος, με μπόλικη φαντασία,ρομαντισμό,
τρόμο και συγκίνηση σε περιμένει!

Θυμάσαι τότε που έγραφες αποσπάσματα της φαντασίας σου
χαρτάκια και τα έκρυβες στο συρτάρι σου?

Και όταν τα έβρισκε η μητέρα σου ένιωθε υπερήφανη
για σένα? Καιρός να δείξεις αυτό που είσαι!

Καιρός να βγάλεις από μέσα σου το ταλέντο που κρύβεις!

Just start to write your storie!


Εγγραφείτε στο φόρουμ, είναι εύκολο και γρήγορο

Write Your Stories..

Καλώς ήρθες, στην παρέα μας!

Ένας νέος κόσμος, με μπόλικη φαντασία,ρομαντισμό,
τρόμο και συγκίνηση σε περιμένει!

Θυμάσαι τότε που έγραφες αποσπάσματα της φαντασίας σου
χαρτάκια και τα έκρυβες στο συρτάρι σου?

Και όταν τα έβρισκε η μητέρα σου ένιωθε υπερήφανη
για σένα? Καιρός να δείξεις αυτό που είσαι!

Καιρός να βγάλεις από μέσα σου το ταλέντο που κρύβεις!

Just start to write your storie!
Write Your Stories..
Θέλετε να αντιδράσετε στο μήνυμα; Φτιάξτε έναν λογαριασμό και συνδεθείτε για να συνεχίσετε.

The stranger

Πήγαινε κάτω

The stranger Empty The stranger

Δημοσίευση από Bibidi Bobidi Bou Παρ Σεπ 02, 2011 12:39 pm

Πρόλογος

Φόρεσα μια μικρή κορδέλα στα μαλλιά μου και άρχισα να βάφω με μολύβι τα μάτια.
«Seila είσαι μια κούκλα» είπα στον εαυτό μου. Πήρα το καινούργιο καφέ μπουφάν μου και κατέβηκα τις σκάλες.
«Μαμά εγώ φεύγω, οκ?»
«Καλά, απλώς μην αργήσεις» μου είπε με ένα ύφος λες και κάποιος πέθανε.
Βγήκα από το σπίτι. Μα πως έκανε έτσι επιτέλους? Ήμουν 15 χρονών, τι νόμιζε ότι δεν θα βρω αγόρι? Δέκα ώρες έκανα για να της πάρω το ναι για να με αφήσει επιτέλους να πάω. Έφτιαξα λίγο το φόρεμα μου. Έφτανε μέχρι το γόνατο σε μπεζ χρώμα με μια μοδάτη ζωνίτσα στη μέση. Τελικά καλά έκανα και το αγόρασα. Έφτασα στο πάρκο. Κάπου εδώ θα ήταν λογικά. Κάθισα σε ένα παγκάκι να τον περιμένω.
Ξαφνικά κάποιος μου έκλεισε τα μάτια. Έκανα την ανήξερη.
«Ποιός είναι?» είπα και προσπάθησα να κάνω αγχωμένη τη φωνή μου.
«Μάντεψε» μου απάντησε με τη γλυκιά φωνή του.
«Kemp» είπα. «Μου έλειψες!» Μου έδωσε ένα γλυκό φιλί.
«Εμένα πάλι καθόλου»
«Μ... κρυάδες. Λοιπόν, τι θα κάνουμε σήμερα?»
«Χμ... έχω σκεφτεί κάτι ιδιαίτερο.» είπε με πονηρό ύφος.
«Δηλαδή?» του έκοψα τη φόρα.
«Εννοούσα να πάμε να φάμε. Αμάν πια»
« Πολύ καλά, αν είναι έτσι» Σηκώθηκα. «Τι θα φάμε?»
Με κοίταξε με ρομαντικό ύφος. «Εσύ τι έχεις όρεξη?» μου είπε.
«Εμ... Τι να σου πω, δεν ξέρω.»
«Καλά... τότε περίμενε εδώ και πάω να σου φέρω έκπληξη!» μου είπε και άρχισε να γελά. Έφυγε τρέχοντας.
«Αχ, θεέ μου, πάλι γύρο θα φάω» σκέφτηκα. Όχι ότι είχα ανάγκη για δίαιτα αλλά να, περίμενα κάτι ιδιαίτερο, όπως μου είχε πει. Τον είδα να έρχεται.
«Παρακαλώ δεσποινίς, έχετε την καλοσύνη να με ακολουθήσετε?»
«Άντε να δούμε» είπα και πήγα μαζί του. Και τότε έμεινα με ανοιχτό το στόμα. Εκεί, μπροστά από ένα παγκάκι υπήρχε ένα μικρό φορητό τραπέζι. Πάνω του είχε δύο πλαστικά πιάτα και ένα μικρό κεράκι.
«Λοιπόν, πως σου φαίνετε?» είπε γελώντας.
«Ο, Kemp είσαι τόσο γλυκός» άρχισα να γελάω.
«Μαζί σου γίνομε άλλος άνθρωπος και το ξέρεις» μου είπε δίνοντας μου ένα φιλί.
«Μα αν έρθει κανείς και μας δει εδώ με το τραπεζάκι τι θα γίνει?» είπα γελώντας
«Θα κάνουμε τις πάπιες.» μου είπε και με πήγε να καθίσω.
Έβγαλε πίσω από το παγκάκι ένα καλάθι του πικ νικ και άρχισε να βγάζει μερικά σάντουιτς με φιστικοβούτυρο και δύο πλαστικά ποτήρια με πορτοκαλάδα. Αρχίσαμε να τρώμε και να γελάμε.
«Αχ, Kemp, τι θα έκανα χωρίς εσένα?» είπα
« Ξέρω εγώ, εσύ όλο και κάποιον άλλο θα έβρισκες. Εγώ? Τι θα γινόμουν εγώ?» κάτι τέτοια λέει και με κάνει ακόμα πιο ερωτευμένη. «Βρε συ, τώρα το πρόσεξα, καινούργιο φόρεμα?»
«Ναι!»
«Σου πάει πάρα πολύ» Εκείνη την ώρα το φιστικοβούτυρο από το σάντουιτς που έτρωγα πέφτει πάνω στο φόρεμα!
«Kemp! Τι μέρα γεννήθηκες?» αρχίζω να γελάω, γελάει και αυτός. Παίρνω μια χαρτοπετσέτα να δοκιμάσω να το καθαρίσω αλλά δεν γίνεται τίποτα. « Κι άλλη δουλειά για τη μαμά»
« Α, θα νευριάσει η πεθερούλα μου»
«Θα νευριάσει αν σε ακούσει να την λες έτσι» είπα κι άρχισα να γελάω.
Μ’ αυτά και με κείνα πέρασε η ώρα. Τον φίλησα για καληνύχτα κι έφυγα. Έφτασα στο σπίτι και βρήκα τη μαμά με τον μπαμπά να μιλάνε στο σαλόνι.
«Εσύ πρέπει να της το πεις» είπε η μαμά. Εγώ ποτέ δεν κρυφακούω αλλά τώρα η συζήτηση με ενδιέφερε οπότε σταμάτησα στο χολ για να ακούσω.
«Εσύ είσαι η μητέρα της»
«Και τι σημαίνει αυτό? Εσένα σου είπαν να μετακομίσουμε»
Όρμησα μέσα στο δωμάτιο.
«Τι πράγμα?» είπα.


εμ.......δεν ξερω αν ειναι καλο......ελπιζω να σας αρεσει..... Embarassed
Bibidi Bobidi Bou
Bibidi Bobidi Bou
Απλός Αναγνώστης
Απλός Αναγνώστης

Αριθμός μηνυμάτων : 29
Points : 9283
Ημερομηνία εγγραφής : 02/09/2011

Επιστροφή στην κορυφή Πήγαινε κάτω

Επιστροφή στην κορυφή

- Παρόμοια θέματα

 
Δικαιώματα σας στην κατηγορία αυτή
Δεν μπορείτε να απαντήσετε στα Θέματα αυτής της Δ.Συζήτησης