Άφες Αυτοίς (by Distressed Damsel22)

από **FallenJuliette** Παρ Αυγ 12, 2011 11:26 am

Τι παράξενος που ήταν αυτός ο τύπος! Η Μίνα τον είδε με την άκρη του ματιού της και, προτού το καταλάβει, έπεσε επάνω της. Και όχι μόνο αυτό, αλλά δεν ζήτησε ούτε ένα συγνώμη!

Τι θα συμβεί τώρα που θα αναγκαστεί να συνεργαστεί μαζί του για να μην χάσει την καινούρια της δουλειά; Θα καταφέρει να συνεργαστεί μαζί του ή θα τσακώνονται σαν τον σκύλο με την γάτα;

από **Delena M4** Παρ Αυγ 12, 2011 11:44 am

Που μπορούμε να αφήνουμε σχόλια? Question

Δεν έχει ανοιχτεί ενότητα? Sad

από **FallenJuliette** Παρ Αυγ 12, 2011 11:48 am

Τώρα την άνοιξα! Ορίστε το link: http://writeyourstories.secrets-stories.com/t17-topic και συγνώμη για την αναστάτωση Embarassed

από **FallenJuliette** Παρ Αυγ 12, 2011 12:57 pm

Κεφάλαιο Πρώτο: Ooops, I did it again?

Μια ακόμα ψιχάλα έπεσε επάνω στο πρόσωπό της και την σκούπισε βιαστικά με την ανάστροφη του χεριού της.

Ένιωθε σαν να περιμένει αιώνες μέσα στην βροχή. Ναι, είχε ομπρέλα, αυτό όμως δεν είχε και ιδιαίτερη σημασία. Όχι στην παρούσα φάση, όταν έβρεχε καταρρακτωδώς και η στάση ήταν γεμάτη κόσμο. Ήταν ήδη δυο η ώρα το μεσημέρι και καθόταν μες στην μέση του πλήθους, αγναντεύοντας μια απομίμηση του Μουσείου του Λούβρου. Τα μαθήματα της σχολής ήταν και σήμερα μια από τα ίδια. Μπορεί να ήταν ενδιαφέροντα, ωστόσο εκείνη ήταν αφηρημένη και δεν έδινε ιδιαίτερη προσοχή. Το μόνο που σκεφτόταν ήταν πότε επιτέλους θα έφτανε στο σπίτι της. Ήλπιζε μόνο η συγκάτοικος της να μην είχε καλέσει πάλι εκείνους τους άσχετους που άδειασαν όλους δι' όλου το ψυγείο. Ούτε τα παγάκια στον καταψύκτη δεν αφήσανε και απορούσε τι στο καλό είχαν κάνει με αυτά.

Η ώρα περνούσε και εκείνη βαριόταν όλο και περισσότερο. Έβγαλε από την τσάντα της το iPod της και έβαλε ένα τυχαίο τραγούδι που είχε στην playlist. Το Good Enough των Evanescence, μάλιστα. Αυτό θα έφτιαχνε στα σίγουρα την διαθεσή της. Εφόσον το σκέφτηκε για λίγο, αποφάσισε να περάσει από το βιβλιοπωλείο Ιανό για να ρίξει μια ματιά στα αγαπημένα της βιβλία. Και ας έχανε το λεωφορείο, τι πείραζε; Τουλάχιστον, εκεί μπορούσε να περιμένει λίγο μέχρι να κοπάσει αυτή η καταρρακτώδης βροχή. Περίμενε μέχρις ότου ο σηματοδότης γίνει πράσινος και πέρασε το δρόμο, με τα αθλητικά της να πιτσιλάνε και να κολλάνε στα πόδια της από την βροχή.

Δεν θυμόταν ποτέ οδούς, αλλά για τον Ιανό ήξερε ότι είναι στην Σταδίου και αυτό ήταν πρόοδος για εκείνη. Μπήκε στο βιβλιοπωλείο και σκούπισε τα πόδια της στο χαλάκι, αφήνοντας παράλληλα την ομπρέλα της σε έναν κάδο γεμάτο δεκάδες ομπρέλες. Πήρε την τσάντα της μαζί της και άρχισε να ψάχνει, ενθουσιασμένη που βρισκόταν στο συγκεκριμένο βιβλιοπωλείο. Ήλπιζε να βρει ένα ενδιαφέρον βιβλίο να αγοράσει, αλλά θα έπρεπε να προσέχει να μην γίνει μούσκεμα από την βροχή. Ήταν ίσως ο μόνος άνθρωπος στο σύμπαν που προτιμούσε να τον πατήσει φορτηγό παρά να πάθει κάτι το πολύτιμο βιβλίο που μόλις απέκτησε. Αν το άκουγε αυτό η Λήδα, η συγκάτοικος της, θα την έβγαζε τρελή. Δεν περίμενε από εκείνη να καταλάβει. Εκείνη για να διαβάσει βιβλίο έπρεπε να την βάλεις κάτω και να την φιμώσεις κιόλας. Γι' αυτό μάλλον περνούσε τα μαθήματα με το ζόρι.

Ένιωσε στην τσέπη της το κινητό της να δονείται. Το σήκωσε αμέσως. Ήταν η φίλη της η Μυρτώ.

Η Μυρτώ, από τότε που τελείωσε το Λύκειο, τα είχε με τον Νίκο. Εδώ και δυο χρόνια δεν έκαναν τίποτα άλλο από το να συζητάνε την σχέση τους. Μόλις τώρα την πήρε για να την ενημερώσει, με δάκρυα στα μάτια και πνιγμένη φωνή, ότι χώρισαν για ακόμα μια φορά. Η Μίνα της συνέστησε να ηρεμήσει και πως όλα θα πήγαιναν καλά και θα τα ξαναβρίσκανε. Τερμάτισε την κλίση προτού γίνουν σμπαράλια τα νεύρα της. Δεν άντεχε άλλο πια να είναι η ρημάδα η ψυχοθαραπεία της! Δεν είναι ότι ήταν αναίσθητη ή κάτι τέτοιο, απλά αυτό το έργο το είχε ξαναδεί, ξανά και ξανά. Μακάρι να έβρισκε κάποια άλλη φίλη που να την ανέχεται γιατί η Μίνα είχε φτάσει πλέον στα όριά της.

Αναστέναξε και έριξε μια ματιά στο αγαπημένο της ράφι: στα βιβλία νεανικής λογοτεχνίας. Από μια φευγαλέα ματιά, κατάλαβε ότι το βιβλιοπωλείο δεν είχε φέρει κάτι καινούριο και προχώρησε λίγο παρακάτω, προσπερνώντας τον πάγκο που ήταν γεμάτος νέες κυκλοφορίες. Κατέβηκε τις σκάλες και άρχισε να ψάχνει μέσα σε βιβλία φαντασίας, σκανάροντας τα με τα μάτια της και αγγίζοντας το καθένα λες και ήταν θησαυρός. Ορισμένα τα έπαιρνε και στα χέρια της και διάβαζε το οπισθόφυλλο.

Είχε χάσει την αίσθηση του χρόνου, όταν ένιωσε ένα τράνταγμα σε όλο της το σώμα, τόσο ισχυρό που νόμιζε ότι θα πέσει πάνω στο ράφι με τα βιβλία. Γύρισε και είδε ότι κάποιος είχε πέσει επάνω της. Ήταν περίπου στην ηλικία της, με κοντά, καστανά μαλλιά, μάτια ανοιχτά καστανά σαν της σοκολάτας και σταρένιο δέρμα. Περίμενε ότι θα ζητούσε ένα συγνώμη τουλάχιστον, ωστόσο εκείνος της φώναξε κατάμουτρα:
''Είναι ανάγκη να κάθεσαι μες στην μέση του διαδρόμου, κοπελιά;''
''Συγνώμη, απλώς κοιτούσα τα βιβλία...'' Προσπάθησε να απολογηθεί εκείνη. Ο τύπος έσμιξε τα φρύδια του και την κοίταξε λες και δεν ήταν πιο σημαντική από μύγα.
''Ναι, καλά. Χαμένη στον κόσμο σου ήσουν, κοπελιά. Χαμένη είσαι γενικώς, τι να λέμε τώρα!'' Ένας χείμαρρος από βρισιές είχε σκαρφαλώσει στο στόμα της, όμως προτού προλάβει να απαντήσει, ο τύπος ξεχύθηκε στις σκάλες και εξαφανίστηκε.
''Τι αγενής και παράξενος τύπος! Μου χάλασε την μέρα!'' μουρμούρισε μέσα από τα δόντια της η Μίνα και συνέχισε να ψάχνει να βρει κάτι ενδιαφέρον καταχωνιασμένο στα ράφια.

Σχόλια στο: http://writeyourstories.secrets-stories.com/t17-topic

από **FallenJuliette** Τετ Αυγ 17, 2011 10:20 am

Η ιστορία θα συνεχιστεί εδώ:

http://hauntedmansiondidi22.blogspot.com/
(με την διαφορά ότι άλλαξα τον τίτλο της ιστορίας σε ''Άφες Αυτοίς''

Και μην ξεχνάτε να σχολιάσετε στο: http://writeyourstories.secrets-stories.com/t17-topic

Άφες Αυτοίς (by Distressed Damsel22)

Άφες Αυτοίς (by Distressed Damsel22)

Απ: Άφες Αυτοίς (by Distressed Damsel22)

Απ: Άφες Αυτοίς (by Distressed Damsel22)

Απ: Άφες Αυτοίς (by Distressed Damsel22)

Απ: Άφες Αυτοίς (by Distressed Damsel22)