Η αγάπη της διπλανης πόρτας....!!!

από **maraki** Τρι Αυγ 16, 2011 2:54 pm

ΚΕΦΑΛΑΙΟ 1

ΜΙΣΗ ΚΑΙ ΠΑΘΗ

-
Αποκλείεται σου λέω δεν τον θέλω.

-
Μα γιατί ρε Ελισάβετ αφού μου το είπε ξεκάθαρα
στο μαγαζί ότι σε θέλει. Δεν θες να του δώσω το τηλέφωνο σου να μιλήσετε?

-
Μην τολμήσεις και κάνεις κάτι τέτοιο, μόνο πάνω
από το πτώμα μου και σου έχω πει μην με λες Ελισάβετ.

-
Ουφ καλά συγνώμη είπε η Κάτια και είπε μια
γουλιά από τον καφέ της.. πάντως εσύ
χάνεις.

Βρισκόμασταν στο στέκι μας μια καφετέρια
στην κεντρική πλατεία της πόλης ονόματι Ιππόκαμπος. Ήμασταν στη μέση του
καλοκαιριού και είχαμε άπλετο χρόνο για να ηρεμήσουμε κάνοντας βόλτες και
πηγαίνοντας για μπάνιο. Ήταν η καλύτερη εποχή του χρόνου και δεν σκόπευα να την
χαλάσω με το να ασχολιέμαι με αυτό τον βλάκα τον Έντουαρντ.

-
Λοιπόν θα πάμε για μπάνιο μετά? ρώτησα τα παιδιά
για να αλλάξω θέμα και να μην αναγκαστώ να σχολιάσω τα λόγια της Κάτια.

-
Φυσικά
και θα πάμε είπε η Τζέσικα.

-
Ωραία πάω να ετοιμαστώ και θα σας βρω στο ρολόι
για να ξεκινήσουμε.

Άφησα τα χρήματα πάνω στο τραπέζι και με
γρήγορα βήματα βγήκα από το μαγαζί. Η
διαδρομή μέχρι το σπίτι μου δεν ήταν πολύ μεγάλη έτσι επέλεξα να
περπατήσω πιο πολύ για να βάλω τις
σκέψεις μου σε μια σειρά. Η Κάτια πιστεύει ότι αν τα βρω με αυτόν τον ηλίθιο
τον Έντουαρντ θα είμαι χαρούμενη κάτι το
οποίο δεν πρόκειται να γίνει. Είναι πολύ φυσικό να τα θεωρεί όλα τόσο εύκολα
εφόσον δεν έχει ιδέα για τον Χάρη . Ο Χάρης πόσο ηλίθια ήμουν. Τον πίστεψα τόσο
εύκολα, τον ήθελα τόσο πολύ που δεν πρόσεξα τα σημάδια. Παρόλο που μου φέρθηκε
τόσο άσχημα δεν μπορώ να τον μισήσω όμως ακόμα τον θέλω και ας μην είναι εδώ. Θεέ
μου είμαι τόσο χαζή χαζή…. Πήρα μια
βαθιά αναπνοή, άνοιξα την πόρτα και μπήκα μέσα στο σπίτι το οποίο ηχούσε από
φωνές και ήχους. Άλλη μια φορά η μητέρα μου μάλωνε με την αδερφή μου την Αλίς.
Τους προσπέρασα χωρίς να πω λέξη και κλείστηκα στο δωμάτιο μου. φόρεσα το μαγιό
μου πήρα την τσάντα μου και έκλεισα την πόρτα του δωματίου πίσω μου.

-
Που πας εσύ?

-
Για μπάνιο μαμά πες μου τι θέλεις?

-
Πάλι δεν θα φας τίποτα, αμάν ρε Μπέλλα το έχεις
παρακάνει πια, αν δεν φας δεν θα πας πουθενά κατάλαβες?

-
Δεν
υπάρχει περίπτωση να φάω αυτή την αηδία
είπα κοιτώντας το πιάτο ξέχασε το.

-
Μίλησα Ελισάβετ αν δεν φας δεν θα πας πουθενά.

-
Αμάν ρε μαμά θα φάω μετά εντάξει κράτησε μου ένα
πιάτο.

-
Καλά θα τα πούμε μετά Μπέλλα είπε και με κοίταξε
με ένα προειδοποιητικό βλέμμα.

Άνοιξα την πόρτα χωρίς να της δώσω σημασία
και την έκλεισα με δύναμη πίσω μου. Κατέβηκα τα σκαλοπάτια σχεδόν τρέχοντας και
όταν βγήκα έξω από το κτίριο πήρα μια βαθιά ανάσα για να ηρεμήσω. Όταν ήθελε η
μάνα μου μπορούσε να με φτάσει στα όρια μου με μια της μόνο λέξη. Άρχισα να προχωράω προς την πλατεία όπου βρισκόταν
το ρολόι καθώς ήταν το σημείο συνάντησης
μας μέχρι που άκουσα μια γνώριμη φωνή να φωνάζει το όνομα μου.

Γύρισα και είδα τον πατέρα μου να έχει
σταματήσει λίγο πιο πέρα με την μηχανή του φορώντας ακόμα τη στολή της δουλειάς
του. Πήγα κοντά του και του έδωσα ένα φιλί.

-
Που πας γλυκιά μου?

-
Πλατεία θα πάμε για μπάνιο με τα παιδιά.

-
Ωραία έλα ανέβα να σε πάω εγώ.

Ανέβηκα πάνω στη μηχανή και φύγαμε γρήγορα
προς την άλλη κατεύθυνση όπου ήταν η πλατεία. Με τον πατέρα μου τον Τσάρλι
είχαμε έρθει πολύ κοντά αυτή την περίοδο του είχα εκμυστηρευτεί αρκετά πράγματα
και μπορώ να πω ότι έδειχνε αρκετή κατανόηση. Του έδωσα ακόμα ένα φιλί καθώς
σκεφτόμουν όλα αυτά και κατέβηκα αφού
είχαμε ήδη φτάσει και απομακρύνθηκε γρήγορα. Πήγα στο ρολόι και βρήκα την
Τζέσικα να κάθεται και να με περιμένει.

-
Πως και μόνη σου οι άλλες γιατί δεν έχουν έρθει
ακόμα?

-
Τα κορίτσια με πήραν τηλέφωνο και είπαν ότι θα
αργήσουν λίγο για τα αγόρια δεν ξέρω.

-
Μάλιστα υπέροχα και να φανταστείς νόμιζα ότι
είχα αργήσει.

-
Όχι. Μπέλλα θέλω να μιλήσουμε.

-
Πες μου Τζέσικα τι συμβαίνει.

-
Γιατί δεν θες ούτε καν να μιλήσεις με τον
Έντουαρντ? Δεν είπαμε να τα φτιάξετε αν δεν θες απλά να τον γνωρίσεις.

-
Τζέσικα πίστευα ότι εσύ θα με καταλάβαινες
τουλάχιστον, η Κάτια δεν ξέρει αλλά εσύ.

-
Μάλιστα άρα καλά το κατάλαβα είσαι ακόμα
ερωτευμένη με τον Χάρη.

-
Ναι ακόμα.

-
Δεν το πιστεύω αυτό που ακούω Μπέλλα ο Χάρης σε
κορόιδευε. Ήσουν απλά ένα στοίχημα και εσύ τον θες ακόμα. Σύνελθε Μπέλλα σε
παρακαλώ λογικέψου.

-
Δεν μπορώ να τον μισήσω Τζέσικα τον θέλω το
καταλαβαίνεις.

-
Δεν πρόκειται να σε αφήσω να ξανά πέσεις στην ίδια παγίδα αρχίζω να συμφωνώ με την
Κάτια ότι πρέπει να τα φτιάξεις με τον Έντουαρντ μόνο έτσι θα ξεχάσεις αυτό τον
βλάκα, τον Χάρη.

-
Γιατί λέτε βλάκα τον Χάρη? τι έκανε?

Γυρίσαμε προς την κατεύθυνση που ακούστηκε η φωνή της
Κάτια και αδυνατώ να φανταστώ τι έκφραση είχαμε πάρει και οι δυο. Έπρεπε να βρω
κάτι γρήγορα ώστε να μην της δώσω να καταλάβει τίποτα από την προηγουμένη
συζήτηση μας. Ευτυχώς η Τζέσικα με έβγαλε από την δύσκολή θέση.

-
Συζητούσαμε με την Μπέλλα για τότε που έβρισε
τον προπονητή του ποδοσφαίρου πολύ άσχημα και αποβλήθηκε για πέντε μέρες.

-
Α! φυσικά το θυμάμαι όλο το σχολείο το συζητούσε
για μέρες. Λοιπόν άντε πάμε τα παιδιά ξεκινήσανε.

-
Ναι πάμε είπα και κοίταξα έντονα την Τζέσικα
θέλοντας να της εκφράσω την ευγνωμοσύνη μου που σκαρφίστηκε κάτι τόσο γρήγορα.

Η διαδρομή μέχρι την παραλία ήταν πολύ
ήσυχη, η Τζέσικα με την Κάτια συζητούσανε για μια εκπομπή και δεν έδινα και
πολύ σημασία. Σκεφτόμουν τα λόγια της Τζέσικα. Όσο και αν δεν ήθελα να το
παραδεχτώ είχε δίκιο έπρεπε να κάνω κάτι
για να τον βγάλω από το μυαλό μου, αλλά είναι τόσο δύσκολο και ας ήμουν γι
αυτόν μόνο ένα στοίχημα που είχε βάλει με τους φίλους του.

-
Μπέλλα τι σκέφτεσαι σου μιλάω.

-
Συγνώμη Κάτια πες μου ξανά.

-
Θα βγούμε σήμερα το βράδυ?

-
Δεν ξέρω θα σου πω αργότερα πάμε να βουτήξουμε
τώρα?

-
Ναι πάμε.

Αφήσαμε τα πράγματα μας στις ξαπλώστρες και
τρέξαμε γρήγορα προς την θάλασσα. Τα παιδιά έμειναν στα ρηχά παίζοντας και
πειράζοντας ο ένας τον άλλο ενώ εγώ απομακρύνθηκα θέλοντας να κολυμπήσω λίγο.
Μετά από λίγο επέστρεψα στα παιδιά και τους παρατηρούσα να παίζουν βόλεϊ μέσα
στη θάλασσα.

-
Μπέλλα έλα να παίξεις μαζί μας.

-
Τζέσικα αφού το ξέρεις ότι δεν παίζω καθόλου
καλά.

-
Ω! μην ακούω ανοησίες παίζεις θαυμάσια.

-
Οκ καλά έρχομαι αλλά εσύ θα φταις που θα χάσουμε.

Μπήκα στο παιχνίδι και μπορώ να πω ότι
διασκέδασα αρκετά όταν κάποια στιγμή η Κάτια μου χτύπησε την πλάτη για να μου
ψιθυρίσει κάτι στο αυτί.

-
Είναι εδώ κοίτα διακριτικά δεξιά σου.

Κοίταξα ασυναίσθητα εκεί που μου υπέδειξε η
Κάτια και είδα τον Έντουαρντ φορώντας ένα μαύρο
μαγιό με πράσινες ρίγες να μπαίνει
στη θάλασσα και να με κοιτάει επίμονα. Γύρισα και αγριοκοίταξα την Κάτια.

-
Μάλιστα και εγώ τι θες να κάνω δηλαδή τώρα να
πεθάνω από την χαρά μου που είδα τα μούτρα του?

-
Ω! μην είσαι τόσο κακιά Μπέλλα, είναι κούκλος.

-
Αηδίες έτσι είναι οι κούκλοι.? Δεν έχεις καθόλου
γούστο αγαπητή μου.

-
Μπέλλα σειρά σου να κάνεις σερβίς.

-
Καλά καλά πάω.

Θυμωμένη όπως ήμουν δεν πρόσεξα την πέτρα
που συγκρατούσε το φιλέ και έπεσα πάνω της με αποτέλεσμα να γυρίσει το πόδι
μου.

-
Αχ το πόδι μου, Τζέσικα κράτα την μπάλα βγαίνω
έξω χτύπησα.

-
Μπέλλα είσαι καλά? Να σε βοηθήσω?

-
Όχι είμαι σίγουρη ότι θα είμαι μια χαρά σε
ευχαριστώ συνεχίστε το παιχνίδι.

Άρχισα να βγαίνω από την θάλασσα με αργό
ρυθμό αλλά σε κάθε βήμα το πόδι μου διαμαρτυρόταν όλο και πιο πολύ. Με αρκετή
προσπάθεια κατάφερα να φτάσω στην ξαπλώστρα, μάζεψα τα πράγματα μου και ξεκίνησα για το σπίτι. Είχα διανύσει πολύ
λίγη απόσταση όταν είδα μια σκιά πίσω μου να με ακολουθεί. Γύρισα πίσω μου και
αντίκρισα τον Έντουαρντ.

από **maraki** Τρι Αυγ 16, 2011 2:55 pm

ΚΕΦΑΛΑΙΟ 2

ΑΠΡΟΣΜΕΝΕΣ
ΚΑΤΑΣΤΑΣΕΙΣ

-
Καλησπέρα είσαι καλά?

-
Καλησπέρα είμαι μια χαρά ευχαριστώ είπα και
γύρισα από την άλλη για να φύγω.

-
Περίμενε σίγουρα δεν θες βοήθεια?

-
Όχι δεν θέλω.

Ξεκίνησα όσο πιο γρήγορα μπορούσα για να φύγω μακριά του αλλά το πόδι μου
μου έδινε τρομερές σουβλιές. Δεν ήθελα όμως να παραδεχτώ ότι έχει δίκιο και
τελικά να ζητήσω την βοήθεια του, έτσι συνέχισα στον ίδιο ρυθμό. Η διαδρομή όμως ήταν πολύ μεγάλη και δεν
άντεχα άλλο τον πόνο έτσι δεν πρόσεξα τον δρόμο και κουτούλησα πάνω σε μια
πέτρα. Δύο στιβαρά χέρια με κράτησαν την κατάλληλη στιγμή ώστε να μην πέσω για
δεύτερη φορά σήμερα. Ένα υπέροχο άρωμα
με κατέκλυσε και γύρισα να δω το πρόσωπο του. Είχα βρεθεί στην αγκαλιά του
Έντουαρντ και είχα βυθιστεί στο υπέροχο μπλε χρώμα των ματιών του. Δεν είχα
προσέξει ποτέ πιο πριν καλύτερα τα χαρακτηριστικά του και ασυναίσθητα έβαλα το
χέρι μου στο μάγουλο του μαγεμένη από το έντονο του βλέμμα. Μα τι κάνω
σκέφτηκα…. Μπέλλα σύνελθε. Στάθηκα στα πόδια μου και τραβήχτηκα από την αγκαλιά
του.

-
Σε ευχαριστώ πολύ είπα κοιτώντας κάτω αμήχανη.

-
Νομίζω ότι θες βοήθεια.

-
Ναι ίσως και να έχεις δίκιο.

-
Κρατήσου από το χέρι μου και ρίξε το βάρος σου
στον ώμο μου.

-
Οκ σε ευχαριστώ.

Δεν μπορούσα να πιστέψω πως είχαν
εξελιχθεί έτσι τα πράγματα. Βρισκόμουν στην αγκαλιά
του Έντουαρντ ενώ προσπαθούσα να τον αποφύγω με κάθε τρόπο και όχι μόνο αυτό
ένιωσα τόσο όμορφα μέσα εκεί τόσο οικεία. Όχι Μπέλλα ένιωσες απλά ευγνωμοσύνη που ήταν εκεί την
κατάλληλη στιγμή για να σε βοηθήσει αυτό είναι όλο είπα στον εαυτό μου και
ένιωσα αμέσως μια ανακούφιση να με κατακλύζει. Φυσικά και μόνο ευγνωμοσύνη τι
άλλο θα μπορούσα να νιώθω για αυτό τον βλάκα.

-
Που μένεις? Μπορώ να σε πάω μέχρι εκεί αν θες.

-
Όχι δεν χρειάζεται άσε με στο ρολόι.

-
Οκ όπως θες.

-
Αλήθεια τι μουσική ακούς?

-
Ορίστε? Τι
κάνεις?

-
Απλά προσπαθώ να ανοίξω μια συζήτηση μιας και η
διαδρομή είναι μεγάλη. Νομίζω ότι τουλάχιστον μπορούμε να γνωριστούμε λίγο
καλύτερα.

-
Σε ευχαριστώ πολύ αλλά δεν έχω καμία όρεξη να
γνωριστούμε καλύτερα.

-
Εφόσον θα σε βοηθήσω να πας μέχρι το ρολόι δεν
μπορείς να μου κάνεις μια μικρή χάρη?

-
Όχι δεν μπορώ.

-
Καλά είπε και ένα χαμόγελο διαγράφτηκε στο
πρόσωπο του.

-
Γιατί γελάς? Βλέπεις κάτι αστείο?

-
Όχι όχι είπε αλλά το χαμόγελο δεν έσβησε από τα
χείλη του.

-
Ουφ αυτός ο άνθρωπος θα με οδηγήσει στην τρέλα.

Επιτέλους φτάσαμε στο ρολόι και με άφησε από τα χέρια του.

-
Λοιπόν μέχρι εδώ είπαμε οπότε εγω φεύγω.

-
Υποθέτω ότι πρέπει να σε ευχαριστήσω.

-
Δεν έκανα τίποτα θα τα ξαναπούμε.

Άφησα ασχολίαστα τα λόγια του γιατί δεν ήθελα να τον προσβάλω. Τον είδα
να απομακρύνεται και σιγα σιγά ξεκίνησα και εγώ. Στην διαδρομή σκεφτόμουν όλα
όσα έγιναν και κατέληξα ότι όλο αυτό ήταν μια παρόρμηση και τίποτα παραπάνω.
Ήμουν αμετάκλητα ερωτευμένη με τον Χάρη και αυτό δεν επρόκειτο να αλλάξει. Στο
δρόμο προσπέρασα ένα ζευγαράκι που φιλιόταν με πάθος και αμέσως το μυαλό μου
ταξίδεψε στο παρελθόν. Πολλές φορές είχα βγει με την παρέα του Χάρη και συνήθως
εκείνος με πήγαινε μέχρι το σπίτι καθώς έμενε κοντά. Εκείνο το βράδυ έκανε πολύ
κρύο και σχεδόν με είχε πάρει αγκαλιά. Όταν φτάσαμε κάτω από την πολυκατοικία
μου με μία κίνηση με κόλλησε στον τοίχο και τα χείλη του αιχμαλώτισαν τα δικά
μου. Με φιλούσε για πρώτη φορά με πάθος και εγω
ανταποκρινόμουν με την ίδια θέρμη, αυτό το φιλί το περίμενα τόσο καιρό το ήθελα
όπως ο διψασμένος το νερό. Ανέβηκα σιγα σιγά τα σκαλιά και στάθηκα έξω από την
πόρτα. Πήρα μια βαθιά ανάσα και μόνο τότε συνειδητοποίησα ότι από τα μάτια μου
έτρεχαν δάκρυα, τα σκούπισα βιαστικά και γύρισα το κλειδί για να ανοίξω την
πόρτα.

-
Μαμά είσαι σπίτι? Γύρισα…

-
Ναι Μπέλλα μέσα είμαι σιδερώνω.

-
Χτύπησα το πόδι μου μπορείς να έρθεις να το δεις
λίγο?

-
Αμαν ρε Μπέλλα όλο μπελάδες είσαι έρχομαι.

-
Για να το δω. Θα το φροντίσουμε τώρα εδώ αλλά αν
σε πονάει πολύ θα πάμε στο νοσοκομείο εντάξει?

-
Εντάξει…

Έβαλα το κινητό μου να φορτίσει και αμέσως πήρα τηλέφωνο την Τζέσικα. Στον
δεύτερο χτύπο άκουσα την ανήσυχη φωνή της.

-Έλα γλυκιά μου έφτασες σπίτι? Πως είσαι?

- πονάω λίγο αλλά είμαι καλά
μάντεψε ποιος με πήγε σπίτι…

- Αποκλείεται ο Έντουαρντ?

- Ακριβώς.

- Απίστευτο. Μπέλλα θέλω να σου πω κάτι..

- ωχ! Τι έγινε πες μου.

- είδα τον Χάρη.

- τι? που? πότε?

- Όταν ερχόμουν από την παραλία μου είπε ότι θέλει να σε δει να μιλήσετε.

- Αλήθεια? Λες να το μετάνιωσε και να θέλει να μου ζητήσει συγνώμη?

- Ναι και θα σου φέρει και λουλούδια Μπέλλα σύνελθε και μείνε μακριά του.
Μετά από όσα σου έκανε εσύ εξακολουθείς να τρέχεις από πίσω του. Δεν πρόκειται
να σε αφήσω να πας πουθενά μαζί του το κατάλαβες?

- Δεν θα γίνει τίποτα απλά θα πάω για να ακούσω τι έχει να μου πει.

- Και να πέσεις ακόμα πιο χαμηλά παρακαλώντας τον.

- Όχι όχι κάνεις λάθος.

Έβαλα τα χέρια μου στην τσέπη μου ασυναίσθητα και σηκώθηκα από το κρεβάτι
αυτή η συζήτηση μου προκαλούσε τεράστια νευρικότητα. Έπιασα κάτι στην τσέπη μου
και έβγαλα να δω τι είναι. Στα χέρια μου
κρατούσα ένα χαρτάκι και έμεινα να το κοιτώ αποσβολωμένη. Η φωνή της Τζέσικα ακουγόταν σαν βουητό στα
αυτιά μου αλλά δεν μπορούσα να καταλάβω τι έλεγε το μυαλό μου είχε σταματήσει.

-
Μπέλλα τι έγινε? Είσαι εκεί? Πες μου.

-
Ναι εδώ είμαι είπα ακόμα μουδιασμένη.

-
Τι έγινε? Τι έπαθες?

-
Δεν θα το πιστέψεις… Ό
Έντουαρντ.

-
Ο Έντουαρντ τι?

-
Μου έβαλε ένα χαρτάκι στην τσέπη μου.

-
Αλήθεια ?Τι λέει?

-
Γράφει τον αριθμό του και από πίσω το χαρτάκι
λέει.

Θα ήθελα πολύ να σε δω, αν σου αρέσει η τζαζ συνάντησε με σε αυτό το
μπαράκι αύριο στις 9. Περαστικά Έντουαρντ. Δεν μπορώ να το πιστέψω τι
θα κάνω? Ο ένας θέλει να με δει για να μιλήσουμε ο άλλος θέλει να με δει για να
γνωριστούμε τι θα κάνω?

-
Ψυχραιμία κοριτσάκι μου. Κάτσε σκέψου και δες τι
είναι αυτό που πραγματικά θες?

-
Δεν ξέρω δεν έχω ιδέα είμαι τόσο μπερδεμένη.

-
Οκ ηρέμησε όλα καλά θα πάνε θα το δεις.

-
Οκ λοιπόν σε κλείνω και θα τα πούμε αργότερα.

-
Εντάξει φιλάκια.

Πάτησα το κουμπί του τερματισμού και για λίγα λεπτά έμεινα να κοιτάω την άδεια
οθόνη πως είχαν περιπλεχτεί έτσι τα
πράγματα . Ήθελα λίγο αέρα η ατμόσφαιρα μου φαινόταν αποπνικτική, ένιωθα να
πνίγομαι. Άνοιξα την μπαλκονόπορτα και βγήκα έξω στην βεράντα, αμέσως ένιωσα λίγο καλύτερα.

Κράτησα με τα δυο μου χέρια τα κάγκελα και έκλεισα τα μάτια μου σφιχτά. Τα άνοιξα και έκανα ένα βήμα πίσω
φοβισμένη. Στο απέναντι μπαλκόνι έβλεπα τον Έντουαρντ με το μαγιό να απλώνει
κάτι ρούχα. Αποκλείεται δεν είναι δυνατόν είχα παραισθήσεις ,Μπέλλα σύνελθε
έχεις αρχίσει να χάνεις το μυαλό σου. Έκλεισα ξανά τα μάτια μου πεπεισμένη ότι
όταν θα τα ανοίξω όλα θα ήταν φυσιολογικά, όμως τίποτα ο Έντουαρντ ήταν ακόμα
εκεί με ένα χαμόγελο ζωγραφισμένο στο πρόσωπο του. Άρα το μόνο που μπορούσα να
συμπεράνω ήταν ότι δεν ήταν φάντασμα αλλά ήταν αληθινός και έμενε απέναντι μου. Αυτή η αποκάλυψη έκανε το σώμα μου να παγώσει και
το κινητό έπεσε από τα χέρια μου. Το μάζεψα γρήγορα και μπήκα μέσα τραβώντας
την κουρτίνα. Έτρεξα στο κρεβάτι μου και με μία κίνηση κουκουλώθηκα κάτω από τα
σεντόνια. Ήμουν σε σύγχυση δεν ήξερα τι να κάνω ή μήπως μέσα μου βαθιά γνώριζα
ήδη την απάντηση? Άδειασα το μυαλό μου από κάθε σκέψη και ο μόνος ήχος που
ακουγόταν πλέον ήταν οι άρρυθμοι χτύποι της καρδιάς μου. Όταν ηρέμησαν και
αυτοί συνειδητοποίησα αυτό που απέφευγα όλη μέρα. Θα έδινα μια τελευταία
ευκαιρία στον Χάρη να δω τι είχε να μου πει αν απλώς ήθελε πάλι να με μειώσει
θα έκανα το βήμα για να γνωρίσω τον Έντουαρντ. Στην τελική μπορούσα να αποκτήσω
ένα φίλο δεν υπήρχε τίποτα πονηρό σε αυτό. Σωστά?

από **maraki** Τρι Αυγ 16, 2011 2:59 pm

ΚΕΦΑΛΑΙΟ 3

ΑΝΑΤΡΟΠΕΣ

Το φως που έμπαινε από τα παραθυρόφυλλα με έκανε να ξυπνήσω.
Άνοιξα τα μάτια μου και στα αυτιά μου έφτασαν φωνές από το σαλόνι. Η μητέρα μου
πάλι μάλωνε με την αδερφή μου ,κουκουλώθηκα κάτω από τα σεντόνια και έκλεισα τα
αυτιά μου. Στο μυαλό μου ήρθαν εικόνες από
το χτεσινό όνειρο που είδα στο οποίο κυριαρχούσαν δύο φιγούρες ο Έντουαρντ και
ο Χάρης. Ήταν τόσο ζωντανό αλλά και τόσο τρομακτικό αυτή η πίεση δεν μου έκανε
καθόλου καλό, ευτυχώς σήμερα θα ξεκαθάριζαν τα πράγματα και με τους δύο.
Σηκώθηκα και πήγα στην κουζίνα η μητέρα μου όπως πάντα καθάριζε το σπίτι

-
Καλημέρα μαμά.

-
Καλημέρα Μπέλλα φάε το πρωινό σου γρήγορα και
έλα να με βοηθήσεις.

-
Βρε μαμά χτες τα κάναμε όλα τι σε έπιασε πάλι?

-
Από χτες μέχρι σήμερα έγιναν πάλι όλα χάλια.

Ουφ αυτή η γυναίκα θα με τρελάνει, η μητέρα
μου δεν είχε δουλειά και έτσι είχε αφιερώσει όλη της
την ζωή στις δουλειές του σπιτιού
και στο να αναθρέψει εμάς. Τώρα που εμείς μεγαλώνουμε και δεν την χρειαζόμαστε
πια έχει προσηλωθεί με υπερβολικό ζήλο στο να διατηρεί το σπίτι καθαρό
υπερβάλλοντας πολλές φορές. Κάπως έτσι ήταν και η σημερινή μέρα έπρεπε να
καθαρίσουμε όλο το σπίτι από την αρχή. Έτσι μέσα σε τρεις με τέσσερις ώρες και
μετά από πολλούς καβγάδες ήταν όλα καθαρά και το φαγητό έβραζε στην κατσαρόλα.
Εξουθενωμένη έκατσα στο κρεβάτι και πήρα τηλέφωνο την Τζέσικα.

-
Έλα γλυκιά μου τι κάνεις? Από το πρωί σε ψάχνω.

-
Έκανα δουλειές ξέρεις τα κλασικά.

-
Ωχ κατάλαβα λοιπόν τι θα κάνουμε σήμερα?

-
Θα βγούμε φυσικά έχω να μιλήσω με τον Χάρη και
έχω τρομερό άγχος απορώ τι να θέλει να μου πει.

-
Μην αγχώνεσαι όλα καλά θα πάνε αρκεί να
κρατηθείς και να μην αρχίσεις τα γλυκόλογα γιατί σε ξέρω.

-
Όχι πας καλά με τίποτα, λοιπόν σε λίγο στο ρολόι
οκ?

-
Οκ τα λέμε φιλάκια.

Μπήκα στο μπάνιο αφού έβγαλα όλα μου τα
ρούχα σταδιακά και αφέθηκα στο υπέροχο άρωμα της μέντας και του
πορτοκαλιού ώστε να χαλαρώσω. Όταν το
νερό κρύωσε έτριψα όλο μου το σώμα προσεχτικά και αφού τελείωσα τυλίχτηκα με
μία πετσέτα και πήγα στο δωμάτιο μου να ετοιμαστώ. Άνοιξα την ντουλάπα μου και
βρήκα τα ρούχα που έψαχνα, θα φορούσα ένα άσπρο σορτσάκι και μια μπλούζα σε
σκούρο μπλε το αγαπημένο μου χρώμα. Μετά ίσιωσα τα μαλλιά μου και βάφτηκα
ελαφρά φόρεσα τα παπούτσια μου και αφού χαιρέτησα την μητέρα μου έκλεισα την
πόρτα πίσω μου. Ένιωθα έτοιμη για την σημερινή βραδιά όπως είπε και η Τζέσικα
τίποτα δεν θα πήγαινε στραβά. Έφτασα αρκετά γρήγορα στο ρολόι καθώς είχα
υπερένταση και περπατούσα πολύ γρήγορα στη διαδρομή. Η Τζέσικα ήταν ήδη εκεί με
τα παιδιά και τον Χάρη ο οποίος από την στιγμή που πήγα δεν πήρε τα μάτια του
από πάνω μου. Πήγαμε για καφέ όλοι μαζί και ο Χάρης κάθισε δίπλα μου ένιωθα πραγματικά υπέροχα τόσο
ευτυχισμένη αλλά συνέχισα να μιλάω με την Τζέσικα σαν να μην έχει συμβεί τίποτα
δεν ήθελα να καταλάβει πόσο πολύ επιρροή ασκούσε πάνω μου. Κάποια στιγμή όμως
γύρισε προς το μέρος μου και κοιτώντας με έντονα έπιασε κουβέντα μαζί μου.

-
Μπέλλα ήθελα να σου μιλήσω.

-
Ναι μου το είπε η Τζέσικα είναι κάτι σοβαρό?

-
Ναι μπορούμε να τα πούμε κάπου ήσυχα?

-
Φυσικά.

-
Ωραία σε καμιά ώρα θα με συναντήσεις στο γνωστό
μέρος?

-
Ναι θα είμαι εκεί.

-
Θα σε περιμένω

Χωρίς να πει τίποτα άλλο σηκώθηκε και αφού
χαιρέτησε τα παιδιά βγήκε από το μαγαζί. Γύρισα και κοίταξα την Τζέσικα και
αμέσως κατάλαβε το νόημα και με ακολούθησε στην τουαλέτα.

-
Δεν μπορώ να το πιστέψω καταλαβαίνεις τι
σημαίνει αυτό? Θέλει να είμαστε ξανά μαζί…το μετάνιωσε.

-
Μπέλλα συγκρατήσου και αν δεν σε θέλει γι αυτό?

-
Μα τι λες τώρα και εγώ στην αρχή δεν ήμουν
σίγουρη αλλά αφού μου είπε ότι θέλει να με δει στο γνωστό μέρος σιγουρεύτηκα.
Αχ! Είμαι πανευτυχής…

-
Εγώ λέω να μετριάσεις λίγο την χαρά σου γιατί
έστω και μια μικρή πιθανότητα να υπάρχει να μην σε θέλει γι αυτό δεν θέλω να σε
δω πάλι να απογοητεύεσαι.

-
Εντάξει εντάξει δεν μου λες κάτι άσχετο που
είναι η Κάτια σήμερα?

-
Α! δεν ξέρω της έκανα αμέτρητες κλήσεις αλλά δεν
μου απάντησε ούτε σε μία.

-
Μάλιστα τι να πω είμαι υπερβολικά χαρούμενη αυτή
την στιγμή που δεν μπορώ να σκεφτώ τίποτα άλλο.

-
Μπέλλα μόνο ένα πράγμα θα σου πω μην
ενθουσιάζεσαι τόσο εύκολα σε παρακαλώ.

-
Οκ πάμε πάνω τώρα να παίξουμε λίγο μπιλιάρδο και
μετά θα φύγω…

-
Φύγαμε.

ΜΕΤΑ ΑΠΟ 45 ΛΕΠΤΑ

Κοίταξα το ρολόι για άλλη μια φορά μέσα σε
πέντε και επιτέλους ήρθε η ώρα να φύγω.

-
Λοιπόν γλυκιά μου φεύγω wish me luck

-
Good
luck, kisses, call me.

-
Ok
bye.

Αποχαιρέτησα και τα υπόλοιπα παιδιά και
βγήκα βιαστικά έξω από το μαγαζί. Το μέρος που βρισκόμασταν συχνά με τον Χάρη
ήταν το δασάκι της πόλης το οποίο ήταν πολύ κοντά από την καφετέρια που
βρισκόμασταν, έτσι δεν άργησα να φτάσω. Ο Χάρης με περίμενε ήδη εκεί καθισμένος
σε ένα παγκάκι και χαρούμενη τον πλησίασα.

-
Γεια άργησα?

-
Όχι καθόλου κάθισε.

-
Ευχαριστώ.

-
Μπέλλα ήθελα να σου μιλήσω για κάτι πολύ
σημαντικό.

-
Βέβαια πες μου τι συμβαίνει?

-
Νιώθω απαίσια για τον τρόπο που σου φέρθηκα,
είμαι βλάκας το ξέρω και μπορεί να μην με συγχωρέσεις ποτέ αλλά θέλω να σου
ζητήσω συγνώμη και να σου πω ότι θέλω να τα ξαναβρούμε ,είμαι ερωτευμένος μαζί
σου.

-
Αλήθεια το λες αυτό? Δεν το πιστεύω και εγώ Χάρη
θέλω να είμαστε ξανά μαζί και είμαι τρελά ερωτευμένη μαζί σου, ποτέ δεν έπαψα
να σε σκέφτομαι.

-
Αχ! Μπέλλα με κάνεις πολύ ευτυχισμένο.

-
Και μένα γλυκέ μου και μένα.

-
Ω! εμένα πιο πολύ πίστεψε με γιατί κέρδισα άλλο
ένα στοίχημα.

-
Τι εννοείς?

-
Ε…………..παιδιά βγείτε.

-
Τι κάνεις? Έχεις τρελαθεί?

-
Μα πραγματικά πίστεψες ότι σε θέλω πίσω είσαι ηλίθια
κοριτσάκι μου, εγώ πλέον είμαι αλλού και πίστεψε με περνάω τέλεια. Θα άφηνα την
Κατερίνα για κάποια σαν εσένα? Είσαι τρελή…Απλά ήθελα να αποδείξω για άλλη μια
φορά στους φίλους μου πόσο τέλειος είμαι και εσύ φυσικά με διευκόλυνες
απίστευτα. Ε……παιδιά ελάτε…

Το χρώμα είχε φύγει από το πρόσωπο μου και
νόμιζα ότι τα πράγματα δεν μπορούσαν να εξελιχτούν χειρότερα όταν άκουσα φωνές
και γέλια να πλησιάζουν.

Γνωστοί και φίλοι ή μάλλον που παρίσταναν
τους φίλους γελούσαν εις βάρος μου και ανάμεσα τους και η Κάτια. Τα μάτια μου είχαν γεμίσει δάκρυα
κάνοντας θολό το τοπίο, τα έδιωξα βιαστικά με την αναστροφή του χεριού μου και
κοίταξα κατάματα την Κάτια.

-
Και εσύ εδώ Κάτια? Είπα και η φωνή μου έσπασε σε
δυο σημεία.

-
Γιατί? Πες
μου γιατί?

-
Ήθελα να δω αν αληθεύουν τα λόγια του Χάρη και
τίποτα παραπάνω Μπέλλα.

-
Και τώρα που το είδες ικανοποιήθηκες?

-
Μπέλλα εγώ….

-
Σκάσε και εσύ και όλοι σας ανόητοι νομίζετε ότι
είναι αστείο?

Κοιτούσα τον καθένα ξεχωριστά και τότε το
μάτι μου έπεσε πάνω σε κάτι γυαλιστερό
που κρατούσε ένας από αυτούς.

-
Δωσ’ το μου τώρα.

-
Δεν υπάρχει περίπτωση

-
Δώσε μου την κάμερα ΤΩΡΑ είπα.

-
Όχι αν θες έλα να την πάρεις μόνη σου.

Αυτό ήταν δεν ήθελα άλλη προτροπή έπεσα
πάνω του με μόνο και μοναδικό σκοπό να πάρω την κάμερα και να την διαλύσω σε
μικρά κομματάκια όταν ένα χέρι με τράβηξε και γύρισα να δω ποιος ήταν αυτός που
με σταμάτησε.

-
Τολμάς και με ακουμπάς μετά από όσα μου έκανες?
Φύγε τώρα εξαφανίσου καθίκι.

-
Εσύ φύγε
ηλίθια.

-
Άντε μου στο διάολο είπα και άρχισα να τρέχω.
Έτρεχα με όλη μου την δύναμη μακριά από αυτά τα καθάρματα. Δεν μπορούσα να
πιστέψω όσα είχαν γίνει απόψε. Γιατί μου το έκανε αυτό? Γιατί με τιμωρούσε με
αυτόν τον τρόπο? Τι του είχα κάνει επιτέλους? Έτρεχα μακριά χωρίς καμία
κατεύθυνση κανένα προορισμό μέχρι που τα δάκρυα θόλωσαν τα πάντα γύρω μου και
αναγκάστηκα να σταματήσω. Σκούπισα τα μάτια μου και κοίταξα γύρω μου ήμουν
κοντά στο σπίτι μου αλλά ήξερα πολύ καλά πως δεν μπορούσα να πάω εκεί σε αυτή
την κατάσταση. Η μάνα μου θα μου ζητούσε εξηγήσεις και εγώ ήμουν ανίκανη να της
δώσω μια τέτοια στιγμή. Έτσι αποφάσισα να καθίσω σε ένα από τα παγκάκια που
βρίσκονταν στην πλατεία της γειτονιάς, τέτοια ώρα ο κόσμος θα ήταν ελάχιστος
έτσι θα μπορούσα να βυθιστώ στην θλίψη μου ανενόχλητη. Κάθισα στο παγκάκι και
άρχισα να κλαίω γοερά επαναλαμβάνοντας συνέχεια την ίδια ερώτηση χωρίς να
παίρνω όμως καμία απάντηση.

-
Γιατί?....

Άκουσα βήματα πίσω μου αλλά δεν με ένοιαξε
αυτή την στιγμή αδυνατούσα να σκεφτώ οτιδήποτε όταν άκουσα μια γνώριμη φωνή.

-
Μπέλλα?

Τότε γύρισα και δεν πίστευα στα μάτια μου.

-
Έντουαρντ?

από **maraki** Πεμ Αυγ 18, 2011 6:18 am

4. ΠΕΡΙΠΛΟΚΗ ΝΥΧΤΑ

- Τι έπαθες Μπέλλα ?Γιατί είσαι έτσι?

- Φύγε Έντουαρντ δεν θέλω να δω κανέναν.

- Μην με διώχνεις Μπέλλα σε παρακαλώ μίλησε μου.

- Σου είπα
ΦΥΓΕ…ΔΕΝ ΚΑΤΑΛΑΒΑΙΝΕΙΣ ?

-Όχι δεν πάω πουθενά αν δεν μου μιλήσεις.

Κάθισε δίπλα μου χωρίς να μιλάει ενώ εγώ συνέχιζα να
κλαίω. Έβγαλε από την τσέπη του ένα
πακέτο με χαρτομάντηλα και μου πρόσφερε ένα.

-Σε ευχαριστώ είπα χαμηλόφωνα.

- Παρακαλώ.

- Έντουαρντ δεν μπορώ συγνώμη.

- Δεν μπορείς τι Μπέλλα?

- Να σου μιλήσω να σου πω τι συνέβη.

- Δεν πειράζει γλυκιά μου εγώ εδώ θα είμαι και θα
περιμένω έτσι και αλλιώς δεν νομίζω να πας σπίτι σε τέτοια κατάσταση έτσι δεν
είναι?

- Ναι σωστά.

- Μήπως κρυώνεις θες να σου δώσω το μπουφάν μου?

- όχι σε ευχαριστώ πολύ.

- πως βρέθηκες εδώ?

- Δεν θυμάμαι έτρεχα κλαίγοντας και βρέθηκα εδώ
κοντά. Εσύ?

- Εγώ σε περίμενα στο μπαρ αλλά δεν ήρθες και καθώς
πήγαινα σπίτι σε είδα που έτρεχες προς το πάρκο και…. σε ακολούθησα συγνώμη.
Ήταν λάθος μου το ξέρω γι αυτό και φεύγω αυτή την στιγμή.

- όχι σε παρακαλώ μην φεύγεις , με όλα αυτά που
συνέβησαν ξέχασα τελείως το μπαρ και δεν σου αξίζει τέτοια συμπεριφορά πως τα
έχω κάνει έτσι?

- Μην ανησυχείς Μπέλλα όλα καλά θα πάνε.

- Πάψε και εσύ τα ίδια μου έλεγε και η Τζέσικα και
πήγαν όλα χάλια. Μου φέρθηκε απαίσια με ταπείνωσε.

- Ποιος Μπέλλα ποιος?

Ο Έντουαρντ με κοιτούσε βαθιά μέσα στα μάτια και περίμενε
μια απάντηση αλλά ήμουν έτοιμη να ανοίξω την καρδιά μου σε αυτόν τον άνθρωπο
και να του αποκαλύψω πόσο άσχημα μου φέρθηκε ο Χάρης? Ήθελα να πιστεύω ότι μία
απόδειξη πως τουλάχιστον νοιαζόταν για μένα ήταν οτι βρισκόταν δίπλα μου σε μια
τέτοια άσχημη στιγμή από δική του επιλογή. Αυτή την στιγμή δεν ήθελα αγόρι αλλά
ένα φίλο να μου συμπαρασταθεί και ο Έντουαρντ ήταν η ιδανική λύση έτσι
αποφάσισα να τον εμπιστευτώ.

-
-Ό πρώην μου είπα σιωπηλά.

-
Μάλιστα δεν τον έχεις ξεπεράσει ακόμα είπε και
από τα λόγια του κατάλαβα ότι αυτό ήταν περισσότερο διατύπωση παρά ερώτηση.

-
Όχι κάνεις λάθος τον έχω ξεπεράσει για την
ακρίβεια τον μισώ.

-
Τι σου έκανε γλυκιά μου και μιλάς έτσι για
αυτόν?

-
Μου φέρθηκε απαίσια Έντουαρντ δεν μπορείς να
φανταστείς πως νιώθω αυτή την στιγμή.

-
Θες να μου πεις τι συνέβη?

-
Ναι.

Έτσι λοιπόν του είπα τα πάντα με κάθε
λεπτομέρεια και ξεκίνησα λέγοντας του πως μου φέρθηκε την πρώτη φορά που
ανακάλυψα πως ήμουν απλώς ένα στοίχημα για αυτόν. Εικόνες ξεπετάγονταν στο
μυαλό μου αστραπιαία εικόνες που είχα θάψει βαθιά μέσα μου γιατί και μόνο στην
θύμηση τους έκλαιγα πικρά.

-
Ήμασταν στο σχολείο και τα είχαμε ήδη μια
εβδομάδα. Τις πρώτες μέρες όλα ήταν υπέροχα ζούσα το όνειρο μου. Ποτέ δεν
πίστευα ότι ένα αγόρι σαν και αυτό θα γυρνούσε ποτέ να κοιτάξει εμένα έτσι όταν
έγινε ήμουν στον έβδομο ουρανό. Ήταν γλυκός μαζί μου τρυφερός αλλά μπορώ να πω
και ιδιαίτερα κτητικός. Όλα αυτά όμως κράτησαν μόνο μια εβδομάδα, τις επόμενες
μέρες με απέφευγε δεν μου μιλούσε και όποτε το έκανε ήταν ψυχρός και απότομος
μαζί μου. Έκλαιγα κάθε βράδυ πίστευα ότι έκανα κάτι κακό που τον οδήγησε σε
αυτή την αλλαγή ότι ήταν δικό μου το λάθος. Έτσι ένα βράδυ τον ακολούθησα και
τον είδα να μπαίνει σε ένα κακόφημο μπαρ, περίμενα απέξω διακριτικά και λίγες
ώρες αργότερα τον είδα να βγαίνει με την παρέα του και μια ξανθιά δίμετρη στην
αγκαλιά του. Θόλωσα δεν ήξερα τι έκανα και έτσι εμφανίστηκα μπροστά του
κλαίγοντας, εκείνη την βραδιά ανταλλάξαμε πολύ βαριά λόγια και όταν έφτασα
σπίτι ήμουν υπό κατάρρευση. Αποφάσισα όμως να πάω σχολείο την επόμενη μέρα και
να του μιλήσω κάτι που θα μετάνιωνα πολύ αργότερα. Στο δεύτερο διάλλειμα πήρα
το θάρρος να τον αντιμετωπίσω και στάθηκα μπροστά του ζητώντας εξηγήσεις και
εκεί μπροστά σε όλα τα παιδιά του σχολείου μου αποκάλυψε ότι ήμουν απλά ένα
στοίχημα που είχε βάλει με τους φίλους του και εφόσον το κέρδισε δεν είχε λόγο
να ασχοληθεί άλλο μαζί μου. Δεν μπορείς να φανταστείς πως ένιωσα τότε έχασα την
γη κάτω από τα πόδια μου. έτσι νιώθω και
σήμερα ακριβώς το ίδιο καθώς έκανε κάτι παρόμοιο αλλά αυτή την φορά το τράβηξε
και σε βίντεο για να με γελοιοποιήσει ακόμα περισσότερο.

-
Δεν το πιστεύω Μπέλλα σε παρακαλώ μην κλαις
σκούπισε τα ματάκια σου και ηρέμησε όλα θα φτιάξουν στο υπόσχομαι.

-
Πως Έντουαρντ πως?

-
Θα το κανονίσω εγώ.

-
Δεν μπορείς να κάνεις τίποτα.

-
Απλά πες μου το όνομα του.

-
Όχι Έντουαρντ δεν μπορώ να το κάνω αυτό

-
Μην φοβάσαι δεν θα τον χτυπήσω απλά θα κάνω τα
αδύνατα δυνατά για να σβήσει το βίντεο.

-
Αλήθεια?

-
Ναι στο υπόσχομαι…

-
Σε ευχαριστώ πολύ και συγνώμη για σήμερα.

-
Δεν πειράζει απλά θέλω να μάθω θα ερχόσουνα?

-
Ναι φυσικά αλλά με όλα αυτά που έγιναν το ξέχασα
τελείως.

-
Οκ λοιπόν είναι αργά έλα να σε πάω σπίτι.

-
Εντάξει.

Σηκώθηκα αργά γιατί δεν ένιωθα τα πόδια μου και
άρχισα να περπατάω δίπλα του. Ένιωθα τόσο αδύναμη που μετά βίας με κρατούσαν τα
πόδια μου και ο κρύος αέρας που χτυπούσε την πλάτη μου έκανε ακόμα χειρότερα
την κατάσταση μου. Αγκάλιασα με τα χέρια μου το σώμα μου σε μια προσπάθεια να
ζεσταθώ αλλά χωρίς αποτέλεσμα, ο Έντουαρντ αμέσως το κατάλαβε έβγαλε το μπουφάν
του και το πέρασε στους ώμους μου.

-
Σε ευχαριστώ τελικά το χρειαζόμουν.

-
Μπέλλα φαίνεσαι πάρα πολύ ταλαιπωρημένη είσαι
σίγουρη ότι θα πας σπίτι οι δικοί σου θα ανησυχήσουν πολύ.

-
Τέτοια ώρα θα κοιμούνται οπότε δεν θα με δουν.

-
Όπως νομίζεις λοιπόν καληνύχτα είπε αλλά δεν
έκανε κανένα βήμα να φύγει από κοντά μου.

-
Καληνύχτα είπα και του έδωσα το μπουφάν του.

Τότε άρχισε να απομακρύνεται ενώ εγώ έμεινα να
τον παρατηρώ

-
ΈΝΤΟΥΑΡΝΤ φώναξα δυνατά.

Εκείνος γύρισε προς το μέρος μου κοιτώντας με
με περιέργεια.

-
Χάρη. Το όνομα του είναι Χάρη.

-
Σε ευχαριστώ και θα δεις δεν θα το μετανιώσεις,
καληνύχτα.

Του χαμογέλασα αμυδρά και μπήκα μέσα στο σπίτι.
Ανέβηκα τα σκαλοπάτια με πολύ κόπο και γύρισα το κλειδί της πόρτας. Μπήκα μέσα
και παντού επικρατούσε η σιωπή και το σκοτάδι όπως και στην καρδιά μου
σκέφτηκα. Πήγα στο δωμάτιο μου έβγαλα τα ρούχα μου και ξάπλωσα στο κρεβάτι.
Έκλεισα τα μάτια μου και αφέθηκα σε ένα ταραγμένο και ανήσυχο ύπνο.

ΕΝΤΟΥΑΡΝΤ

Η σημερινή μέρα ήταν γεμάτη εκπλήξεις και
ανατροπές. Δεν μπορούσα να χωνέψω ακόμα τις τελευταίες εξελίξεις. Το μυαλό μου είχε κολλήσει σε μια μόνο εικόνα
και αδυνατούσε να σκεφτεί το οτιδήποτε. Την Μπέλλα να κλαίει καθισμένη στο
παγκάκι και εγώ να μην μπορώ να την πάρω τον πόνο μακριά. Χωρίς να το σκεφτώ
παραπάνω βρήκα το κινητό μου και πήρα τηλέφωνο την Κάτια ήθελα να πιστεύω ότι
εκείνη θα μου έδινε τις απαντήσεις που ζητούσα.

-
Έλα Έντουαρντ τι συμβαίνει…γιατί με παίρνεις
τέτοια ώρα?

-
Είναι κάτι πάρα πολύ σημαντικό που είσαι πρέπει
να σε δω οπωσδήποτε.

-
Ανησυχώ έγινε κάτι κακό?

-
Θα σου πω από κοντά.

-
Οκ τότε
σε 10 λεπτά στο ρολόι.

-
Θα είμαι εκεί.

Έκλεισα το τηλέφωνο βιαστικά, πήρα τα κλειδιά
της μηχανής το μπουφάν μου και έκλεισα την πόρτα πίσω. Σε λίγα λεπτά ήμουν στο
ρολόι και περίμενα την Κάτια. Την είδα να έρχεται βιαστική και γεμάτη ανησυχία.

-
Πες μου τι έγινε Έντουαρντ? Ανησύχησα πάρα πολύ
με αυτά που μου είπες τι έγινε?

-
Η Μπέλλα.

-
Τι έπαθε η Μπέλλα?

-
Την βρήκα να κλαίει.

Η Κάτια κοιτούσε κάτω και έπαιζε μηχανικά με τα
μαλλιά της και τότε η αποκάλυψη με χτύπησε σαν κεραυνό.

-
Δεν το πιστεύω ήσουν και εσυ εκεί.

-
Δεν το ήθελα Έντουαρντ δεν ήξερα ότι θα γίνει
έτσι.

-
Συγνώμη ο τρόπος ήταν λάθος όχι ότι την
πληγώσατε ανεπανόρθωτά?

-
Λυπάμαι.

-
Όχι δεν λυπάσαι καθόλου γιατι αν λυπόσουν θα
είχες τρέξει πίσω της, θα της ζητούσες συγνώμη θα την έψαχνες που να πάρει ο
διάολος… δεν θα καθόσουν αμέριμνη.

-
Όχι δεν είναι έτσι στεναχωριέμαι πάρα πολύ για
αυτό που έγινε.

-
Είσαι ψεύτρα και υποκρίτρια ντρέπομαι για
λογαριασμό σου και λυπάμαι την Μπέλλα που δεν ήξερε τόσο καιρό τι φίδι είχε
στον κόρφο της. Απλά είσαι απαράδεχτη. Φύγε ΤΩΡΑ γιατί δεν ξέρω και εγω τι θα
κάνω.

-
Μα Έντουαρντ.

-
ΦΥΓΕ ΤΩΡΑ ΒΡΩΜΑ….

Την είδα να τρέχει μακριά από μένα και ήθελα να
τρέξω και να την χτυπήσω αλλά κατέπνιξα αυτή μου την παρόρμηση και άρχισα να
ψάχνω για αυτόν τον περιβόητο Χάρη. Ήλπιζα να ήταν συνεργάσιμος γιατί η συζήτηση μου με την Κάτια είχε
εξαντλήσει αρκετή από την υπομονή μου. Είχα υποσχεθεί στην Μπέλλα όμως ότι δεν
θα τον χτυπούσα και θα τηρούσα την υπόσχεση μου όση προσπάθεια και αν
χρειαζόταν δεν ήθελα να την απογοητεύσω και δεν θα το έκανα.

από **maraki** Σαβ Αυγ 20, 2011 4:30 am

5. ΤΙΜΩΡΙΑ

Προχωρούσα βιαστικά κατευθυνόμενος προς το δασάκι όπου ήξερα
ότι θα κάθονταν η παρέα της Κάτια με μοναδικό σκοπό να βρω τον Χάρη. Το κεφάλι
μου πήγαινε να σπάει από την ένταση και
τα νεύρα που με είχαν κατακλύσει αλλά έκανα μεγάλες προσπάθειες να
ηρεμήσω επικεντρώνοντας την προσοχή στην
αναπνοή μου. Το δασάκι από μακριά φαινόταν πολύ ήσυχο μέσα στην σιγαλιά της
νύχτας όμως ήξερα πολύ καλά ότι στην άλλη άκρη του τα παιδιά διασκεδάζανε
πίνοντας και ανάβοντας φωτιές. Άρχισα να περπατάω κατά μήκος του δάσους
και η επιβλητική ατμόσφαιρα κατένευσε
και την παραμικρή σύγχυση μέσα μου, έτσι ήρεμος πήγαινα να αντιμετωπίσω τον
Χάρη. Φτάνοντας στο ξέφωτο τα παιδιά σταμάτησαν να πίνουν και να γελάνε και
όλοι έστρεψαν την προσοχή τους σε μένα.

-
Ποιος από εσάς είναι ο Χάρης?

-
Εγώ εσύ ποιος είσαι?

-
Με λένε Έντουαρντ και θέλω να σου μιλήσω
ιδιαιτέρως για λίγο

-
Φυσικά έλα.

Τον ακολούθησα και απομακρυνθήκαμε αρκετά
από την υπόλοιπη παρέα. Ακούμπησε την πλάτη του σε ένα δέντρο και με κοίταξε
επιφυλακτικά.

-
Πες μου τι θέλεις?

-
Λοιπόν άκου δεν ήρθα εδώ για να κάνω φασαρία
έμαθα τι κάνατε στην Μπέλλα και θα ήθελα τουλάχιστον αν δεν της ζητήσετε
συγνώμη να σβήσετε τα βίντεο, ώστε να μην δημοσιευτούν πουθενά.

-
Χαχα μάλιστα τι λες ρε φίλε και ποιος είσαι εσύ
που θα μας πεις τι θα κάνουμε?

-
Κάποιος που δεν θες να τον δεις να θυμώνει…

-
Οκ καλά γελάσαμε και σήμερα λοιπόν πάω γιατί με
περιμένουν και κάτι γκομενάκια.

Δεν άντεξα άλλο είχα έρθει με τις καλύτερες
προθέσεις και αυτό το κωλόπαιδο με είχε φτάσει στα όρια μου και τώρα έφευγε
χωρίς να κάνει τίποτα από ότι του είπα, τον έπιασα από το γιακά και τον κόλλησα
σε ένα δέντρο.

-
Άκου να σου πω εδώ παλιόπαιδο θα κάνεις ότι σου
πω εγώ γιατί αλλιώς θα έχουμε άσχημα αποτελέσματα μ’άκουσες? Γι αυτό πάρε τα
τσιράκια σου και πες τους να τα σβήσουν
γιατί θα έχετε κακά ξεμπερδέματα.

-
Να πας στο διάολο είπε και τα χέρια του άρχισαν
να σφίγγουν γύρω από τον λαιμό μου. ένιωθα την αναπνοή μου να κόβεται και τα
πνευμόνια μου να καίνε από την έλλειψη οξυγόνου αλλά δεν τα έβαλα κάτω. Του
έδωσα μια γερή κλοτσιά στην κοιλιά και αμέσως έπεσε κάτω αποδεσμεύοντας τον
λαιμό μου και επιτρέποντας μου να βρω ξανά την αναπνοή μου. Ήταν ακόμα πεσμένος
κάτω και έτσι άρχισα να του χώνω μπουνιές και κλοτσιές όπου έβρισκα στο πρόσωπο
την κοιλιά παντού.

-
Σταμάτα παλιομαλάκα σταμάτα.

-
Γιατί να σταματήσω για να πας να δουλέψεις και
άλλα κοριτσάκια Δον Ζουάν της πεντάρας λέγε.

-
Όχι εντάξει θα της σβήσω.

-
Λες ψέματα για αυτό φρόντισε να το κάνεις αλλιώς
θα έχεις μπλεξίματα με την αστυνομία.

-
Ε….γ..ω γιατι?

-
Ω! ξέρεις πάρα πολύ καλά μια ανώνυμη καταγγελία
να κάνω για ναρκωτικά και σας έχει πιάσει όλους.

-
Όχι ψέματα εγώ ποτέ.

-
Ναι καλά σε πίστεψα και επειδή ξέρω πολύ καλά τι
λέω να είσαι σίγουρος ότι θα το κάνω με πολύ μεγάλη μου χαρά.

-
Εντάξει άσε με να σηκωθώ και τα σβήσουμε όλα
τώρα…δεν θέλω να μπλέξω.

-
Πολύ σοφή απόφαση.

Τον σήκωσα αλλά δεν τον άφησα από το χέρι
τον έσυρα μπροστά και πήγαμε στα παιδιά.

-
Ρε μαλάκα τι έπαθες? Τι σου έκανε αυτός το μάτι
σου είναι μελιτζανί….. χαχαχαχα

-
Σκάσε Τζέιμς και φέρε μου το κινητό σου και όσοι
έχετε βίντεο με την Μπέλλα.

-
Γιατί ρε συ αφού είπαμε.

-
Άλλαξαν τα σχέδια…

-
Με τίποτα ξέχνα το τέτοια πλάκα δεν την σβήνω.

-
Λοιπόν για να τα ξεκαθαρίσουμε μια και καλή ή θα
του δώσεις το κινητό ή θα σου φορέσει η αστυνομία βραχιολάκι κατάλαβες?

-
Τι λέει αυτός Χάρη?

-
Αυτό που άκουσες ΔΩΣΤΟ ΜΟΥ ΤΩΡΑ…

Μαζέψαμε σταδιακά όλα τα κινητά και έψαξα
το καθένα ξεχωριστά αφού σιγουρεύτηκα ότι τα έσβησα όλα γύρισα στον Χάρη και
του είπα.

-
Λοιπόν τώρα που όλα τακτοποιήθηκαν φεύγω μην τολμήσεις και κάνεις καμιά μαλακία
γιατί όταν λέω κάτι το εννοώ.

Αρκέστηκε σε ένα κούνημα του κεφαλιού του
για επιβεβαίωση και εγώ άρχισα να περπατάω προς την αντίθετη κατεύθυνση για να
βγω από το δάσος και να πάω σπίτι μου να ηρεμήσω. Η σημερινή μέρα ήταν τόσο
γεμάτη από γεγονότα και καταστάσεις και ένιωθα τώρα πλέον όλο το βάρος αυτών
στους ώμους μου, το μόνο που ήθελα ήταν να ξεκουραστώ και να χαλαρώσω.
Περπατούσα ήρεμα ανάμεσα στα δέντρα όταν άκουσα βήματα πίσω μου κάποιος με ακολουθούσε. Γύρισα και
κοίταξα πίσω μου όταν ξαφνικά ένιωσα ένα δυνατό χτύπημα στο κεφάλι από κάποιο
αντικείμενο και τα πάντα γύρω μου άρχισαν να χάνονται. Λίγο πριν χάσω τελείως
τις αισθήσεις μου ένιωσα μια δυνατή σουβλιά στο χέρι μου από κάτι αιχμηρό και
γέλια να ακούγονται παντού.

ΜΠΕΛΛΑ

Ξύπνησα από ένα δυνατό ήχο που τρυπούσε τα
αυτιά μου, κοίταξα γύρω μου και συνειδητοποίησα ότι κάποιος με έπαιρνε τηλέφωνο
η οθόνη έγραφε το όνομα του Έντουαρντ πάτησα το κουμπί της έναρξης αλλά από
μέσα δεν ακουγόταν τίποτα.

-
Έντουαρντ?

-
Μπέ..λλα συγνώμη που σε ξύπνησα αλλά χρειάζομαι
την βοήθεια σου και δεν ήξερα ποιον άλλον να πάρω.

-
Τι έγινε Έντουαρντ πες μου τι έπαθες….κοίταξα το
ρολόι μου… στις πέντε η ώρα το πρωί?

-
Είναι μεγάλη ιστορία πάντως είμαι στο δασάκι και
κάποιος με χτύπησε αιμορραγεί το χέρι μου και το κεφάλι μου, δεν νομίζω ότι
μπορώ να πάω σπίτι.

-
Δεν θα πας πουθενά έρχομαι αμέσως.

-
Όχι Μπέλλα το μόνο που θέλω είναι να καλέσεις
ένα ασθενοφόρο μπορείς?

-
Φυσικά αλλά δεν μπορώ να σε αφήσω μόνο σου θα
έρθω από εκεί.

-
Είναι αργά είπα όχι Μπέλλα.

-
Δεν ακούω κουβέντα έρχομαι που ακριβώς είσαι?

-
Στα
παγκάκια.

-
Έντουαρντ μην κλείσεις τα μάτια σου εντάξει δεν
πρέπει να κοιμηθείς μ’ακους?

-
Θα προσπαθήσω.

Άρχισα να ντύνομαι βιαστικά με ότι έβρισκα
μπροστά μου αδιαφορώντας αν ταίριαζαν μεταξύ τους άνοιξα την πόρτα και βγήκα
βιαστικά. Κατέβηκα τα σκαλοπάτια με μεγάλες δρασκελιές πήρα το ποδήλατο και
έβαλα φτερά στα πόδια μου. Μόλις έφτασα στο δασάκι άρχισα να ψάχνω αμέσως τον
Έντουαρντ και τον είδα πεσμένο κάτω με τα μάτια κλειστά και το κεφάλι του ακουμπούσε
στο παγκάκι. Έτρεξα κοντά του και άρχισα να τον σκουντάω.

-
Έντουαρντ, Έντουαρντ ξύπνα σε παρακαλώ.

-
Μπέλλα ήρθες..

-
Ναι εδώ είμαι έφτασα όσο πιο γρήγορα μπορούσα.

-
Σε ευχαριστώ πολύ.

-
Μην το ξαναπείς έτσι και αλλιώς σου χρωστάω
ηρέμησε όμως τώρα ειδοποίησα το ασθενοφόρο έρχεται.

-
Οκ είπε και έκλεισε τα μάτια του.

Το ασθενοφόρο έκανε την εμφάνιση του και
δύο τραυματιοφορείς έφτασαν κοντά μας.

-
Γεια σας πείτε μου τι έγινε?

-
Δεν ξέρω με πήρε τηλέφωνο ήρθα και τον βρήκα σε
αυτήν την κατάσταση.

-
Μάλιστα πως λένε τον κύριο.

-
Έντουαρντ .

-
Μάλιστα κύριε μπορείτε να περπατήσετε.

-
Όχι καθόλου ζαλίζομαι.

-
Μην
ανησυχείτε όλα θα πάνε καλά.

Έφεραν το φορείο και τον τοποθέτησαν απαλά
επάνω τους ακολούθησα και ξεκινήσαμε για το νοσοκομείο. Μόλις φτάσαμε τον πήγαν
στον πρώτο όροφο στα ΕΠΕΙΓΟΝΤΑ και τον εναπόθεσαν σε ένα κρεβάτι πήγα κοντά του
και ακούμπησα ελαφρά τα ακροδάχτυλα του. Άνοιξε τα μάτια του και με κοίταξε
έντονα.

-
Μπέ..λλα.

-
Σσσς ξεκουράσου όλα θα πάνε καλά.

Εκείνη την ώρα μπήκε μέσα ένας ψηλός και ιδιαίτερα
γοητευτικός άντρας φορώντας την άσπρη στολή του γιατρού.

-
Καλησπέρα

-
Καλησπέρα γιατρέ.

-
Μπορείτε να περιμένετε έξω μέχρι να τελειώσει η
εξέταση?

-
Ναι φυσικά είπα και έφυγα από την αίθουσα.

Έξω περίμενε ένας αστυνομικός και μόλις με
είδε ήρθε κοντά μου.

-
Γεια σου μπορώ να σου κάνω κάποιες ερωτήσεις?

-
Ναι φυσικά πείτε μου.

Θέλησε να μάθει για όλα τα γεγονότα της
μέρας που πέρασε και εγω δεν του έκρυψα τίποτα πιστεύοντας ότι με αυτό τον τρόπο θα βοηθούσα έστω και στο
ελάχιστο να βρούνε αυτό τον άνθρωπο που έκανε στον Έντουαρντ κάτι τέτοιο. Ο
γιατρός έκανε την εμφάνιση του μετά από
λίγο και εγω και ο αστυνομικός πήγαμε να δούμε τον Έντουαρντ. Εγω στάθηκα κοντά
του κράτησα το χέρι του και του ψιθύρισα στ αυτί?

-
Είσαι καλά?

-
Μια χαρά μην ανησυχείς.

-
Γειά σας συγνώμη για την ενόχληση ξέρω ότι δεν
είναι η κατάλληλη στιγμή αλλά μπορώ να σας κάνω κάποιες ερωτήσεις σχετικά με το
συμβάν?

-
Ναι φυσικά.

Έτσι ο αστυνόμος του έκανε τις ίδιες
ερωτήσεις μόνο που οι απαντήσεις με χτύπησαν σαν κεραυνός. Δεν είχα ιδέα ότι ο
Έντουαρντ πήγε να δει την Κάτια πόσο μάλλον τον Χάρη σίγουρα θα κάναμε μια
μεγάλη συζήτηση μετα από αυτό. Η φωνή του αστυνομικού έκοψε τις σκέψεις μου και
επικεντρώθηκα και πάλι στην συζήτηση τους.

-
Δηλαδή ξέρετε ποιος σας χτύπησε?

-
Φυσικά ήταν αυτοί ο Χάρης και η παρέα του. Ήταν
μεθυσμένοι και όχι μόνο.

-
Δηλαδή τι θέλετε να πείτε?

-
Ότι κάνουν χρήση ναρκωτικών.

-
Είστε βέβαιος?

-
Ναι είμαι.

-
Μην ανησυχείτε θα τους παρακολουθήσουμε και θα
διαπιστώσουμε την αλήθεια των λεγόμενων σας, σας ευχαριστώ για τον χρόνο σας
και περαστικά.

-
Παρακαλώ γεια σας.

-
Έντουαρντ τι πήγες και είπες?

-
Την αλήθεια Μπέλλα μόνο την αλήθεια και η
τιμωρία δεν θα αργήσει να έρθει.

από **maraki** Δευ Αυγ 22, 2011 8:33 am

6.
ΕΚΜΥΣΤΗΡΕΥΣΕΙΣ
ΜΠΕΛΛΑ

Ο αστυνομικός είχε φύγει εδώ και πολύ ώρα αφού πρώτα μας
διαβεβαίωσε ότι θα προβεί στις απαραίτητες ενέργειες για να διασταυρώσει τις
πληροφορίες που πήρε από τον Έντουαρντ. Καθόμουν αμίλητη βυθισμένη στις σκέψεις
μου προσπαθώντας να συνειδητοποιήσω τα λεγόμενα του Έντουαρντ. Όσο όμως το
αναλογιζόμουν τόσο δεν το χωρούσε το μυαλό μου. Ο Χάρης είχε μπλέξει με ναρκωτικά. Έπιασα το
κεφάλι μου με τα δυο μου χέρια και πήρα μια βαθιά ανάσα. Ο Έντουαρντ άνοιξε τα
μάτια του και με κοίταξε έντονα περίμενε να του μιλήσω να του πω κάτι αλλά εγώ
ήμουν πολύ σοκαρισμένη για να του πω το οτιδήποτε.
-Μπέλλα νομίζω ότι πρέπει να μιλήσουμε.
-Έντουαρντ όχι τώρα δεν μπορώ όλα αυτά που είπες
μου είναι αδύνατον να τα πιστέψω.
- Δηλαδή πιστεύεις ότι είπα ψέματα?
-Ε! Όχι δεν είπα αυτό δηλαδή ναι δεν ξέρω πρέπει
να φύγω και αμέσως άρπαξα το μπουφάν μου και έφυγα τρέχοντας έξω, άρχισα να
τρέχω γρήγορα περνώντας μπροστά από αυτοκίνητα και γεμάτους κόσμο δρόμους μέχρι
που δεν μπορούσα να αναπνεύσω και έκοψα ταχύτητα. Σταμάτησα και κάθισα σε ένα
παγκάκι να ξεκουραστώ ευτυχώς το σπίτι μου δεν απείχε πολύ από εδώ. Είχα
διανύσει μια αρκετά μεγάλη απόσταση σε πολύ λίγη ώρα είχα φύγει σαν κυνηγημένη
από το νοσοκομείο και το κυριότερο είχα κατηγορήσει τον Έντουαρντ για κάτι που
δεν ήμουν σίγουρη. Τα είχα κάνει για άλλη μια φορά μαντάρα. Έκλεισα τα μάτια
μου για λίγο και όταν τα άνοιξα άκουσα τον ήχο του ρολογιού της πλατείας. Η ώρα
ήταν 6 και μισή το πρωί και μόλις συνειδητοποίησα ότι όχι μόνο τα είχα κάνει
μαντάρα αλλά θα έμπαινα και σίγουρα μια εβδομάδα τιμωρία οι δικοί μου δεν
ήξεραν ότι είχα φύγει από το σπίτι κατά την διάρκεια της νύχτας. Άρχισα πάλι να
τρέχω και όταν έφτασα κάτω από το σπίτι στάθηκα για λίγο έξω από την πόρτα. Πως
στο καλό θα εξηγούσα την εξαφάνιση μου τι θα τους έλεγα? Δεν πρόλαβα όμως να
σκεφτώ τίποτα γιατί εκείνη την ώρα άνοιξε η πόρτα και ήρθα αντιμέτωπη με ένα
αγουροξυπνημένο και εμφανώς εκνευρισμένο Τσάρλι.
- Ελισάβετ Σουαν που ήσουν μέχρι τέτοια ώρα?
Ε!....κοίταξα κάτω μην ξέροντας τι να πω και τότε
πρόσεξα καλύτερα τι φορούσα.
-Δεν βλέπεις βρε μπαμπά ότι φοράω φόρμα είχα πάει
για τρέξιμο ήθελα να γυμνάσω το πόδι μου.
- Τέτοια ώρα…είχες πάει για τρέξιμο?
-Ναι μπαμπά τέτοια ώρα δεν βλέπεις πόσο ιδρωμένη
είμαι?
-Ναι αλλά γιατί τέτοια ώρα?
-Γιατί δεν έχει ήλιο πολύ απλά άσε που δεν είχα
και ύπνο και σκέφτηκα ότι αν κουράσω τον οργανισμό μου θα καταφέρω να
αποκοιμηθώ.
-Α! μάλιστα πολύ καλά τότε εγω φεύγω για την
δουλειά με φίλησε στο μέτωπο και έκλεισε ήσυχα την πόρτα πίσω του.
Ουφ…φτηνά την γλίτωσα και πάλι σήμερα ήμουν
πολύ τυχερή που με πέτυχε ο πατέρας μου και όχι η μάνα μου καθώς αυτός είναι
πάντα πολύ ευκολόπιστος.
Πήγα στο δωμάτιο μου, έβγαλα τα ρούχα μου
και φόρεσα τις πιτζάμες μου ξάπλωσα στο κρεβάτι και άρχισα να συλλογίζομαι τα
γεγονότα της σημερινής μέρας. Έγιναν τόσα πολλά και ήμουν τόσο μπερδεμένη θέλησα
να διώξω τις σκέψεις από το μυαλό μου έτσι άνοιξα το πρώτο συρτάρι πήρα ένα ηρεμιστικό και προσπάθησα να
χαλαρώσω ώσπου βυθίστηκα σε ένα βαθύ ύπνο. Το πρωί ένιωσα δυο χέρια να με αγκαλιάζουν και την
Αλίς να μου ψιθυρίζει στο αυτί.
-Ξύπνα ωραία κοιμωμένη.
-Ωχ καλά άσε με λίγο ακόμα
Τότε ένιωσα τα δάχτυλα της να με γαργαλάνε
παντού και άρχισα να γελάω.
-Άσε με Αλίς σε παρακαλώ σταμάτα…χαχαχα άσε με.
-Οκ εντάξει κέρδισα είπε μου έδωσε ένα φιλάκι και
έφυγε από το δωμάτιο.
Σηκώθηκα και πήγα στο μπάνιο έριξα λίγο
νερό στο πρόσωπο μου και κοίταξα τον εαυτό μου στο καθρέφτη. Έδειχνα τόσο
κουρασμένη όχι σωματικά αλλά κυρίως ψυχικά ένιωθα μπερδεμένη προδομένη αλλά και
τόσο ηλίθια. Βγήκα από το μπάνιο και πήγα στην κουζίνα έβαλα ένα ποτήρι χυμό
και με την δικαιολογία ότι είχα πονοκέφαλο κλειδώθηκα στο δωμάτιο μου. Δεν
ήθελα να δω κανέναν θάφτηκα κάτω από τα σκεπάσματα και άρχισα να κλαίω
σπαρακτικά για να διώξω αυτό το βάρος που κατέτρωγε την ψυχή μου. Μέσα σε μια
μέρα είχαν αλλάξει τόσα πολλά πράγματα και εγώ φοβόμουν τις αλλαγές που
έρχονταν, φοβόμουν να ανοιχτώ στον Έντουαρντ γιατί δεν ήξερα που θα κατέληγε
όλο αυτό αλλά στεναχωριόμουν και για την
κατάληξη που είχε ο Χάρης. Κάποια στιγμή μετά από λεπτά ,ώρες δεν ξέρω χτύπησε
η πόρτα ήταν Τζέσικα.
-Μπέλλα να περάσω?
-Ναι έλα..
Κάθισε στο κρεβάτι και με αγκάλισε σφιχτά
μείναμε έτσι αγκαλιασμένες για αρκετή ώρα ώσπου κάποια στιγμή με κοίταξε βαθιά στα μάτια
και με ρώτησε το προφανές.
-Τι έγινε χτες γλυκιά μου? τι σου έκανε ο Χάρης?
-Τζέσικα εγώ….
-Αν δεν θες να μου πεις γλυκιά μου δεν πειράζει…
-Όχι θέλω…
Έτσι άρχισα να της εξιστορώ τα γεγονότα της
χτεσινής μέρας και όταν τελείωσα είχε μείνει με ανοιχτό στόμα.
-Δεν το πιστεύω έγιναν τόσα πολλά σε μία μέρα
αλλά Μπέλλα το μόνο που έκανες είναι να μου εξιστορείς τα γεγονότα εσύ πως είσαι? Πως νιώθεις?
- Χάλια.
-Για ποιο λόγο?
-Δεν ξέρω.
-Δεν ξέρεις ή δεν θες να το παραδεχτείς?
-Τι εννοείς?
-Συγνώμη
θεωρείς ότι ο τρόπος που μίλησες στον Έντουαρντ ήταν σωστός?
-Ε!....όχι
-Μπέλλα δεν το πιστεύω στεναχωριέσαι ακόμα για
τον Χάρη? Τον σκέφτεσαι?
-Τι? Όχι φυσικά πας καλά απλά στεναχωριέμαι.
-Γιατί?
-Για την κατάληξη του και για τίποτα άλλο θεώρησα
σωστή την στάση του Έντουαρντ να το πει στην αρχές εφόσον του συμπεριφέρθηκαν
έτσι. Την δική μου στάση θεωρώ απαράδεχτη του
μίλησα απαίσια ενώ εκείνος με βοήθησε παρόλο που με ξέρει ελάχιστα και χωρίς να ζητήσει κανένα
αντάλλαγμα.
-Καλά που το κατάλαβες και δεν θα κάνεις τίποτα
για να διορθώσεις τα πράγματα?
- Σαν τι δηλαδή μπορώ να κάνω?
-Δεν ξέρω Μπέλλα αλλά αισθάνομαι ότι είναι και
κάτι άλλο που σε κρατάει. Τι σε απασχολεί?
-Φοβάμαι Τζέσικα.
-Τι φοβάσαι γλυκιά μου?
-Φοβάμαι που θα καταλήξει όλο αυτό , δεν είμαι
έτοιμη για τίποτα παραπάνω και δεν είμαι χαζή το νιώθω, ο Έντουαρντ δεν με
βλέπει σαν φίλη του. Εγώ όμως το μόνο που θέλω αυτή την στιγμή είναι να
περιτριγυρίζομαι από αληθινούς φίλους που να με νοιάζονται και να με προσέχουν
τίποτα άλλο.
-Καταλαβαίνω γλυκιά μου αλλά εσυ πήγες στο άλλο
άκρο δεν έδωσες καν την ευκαιρία στον Έντουαρντ να γνωριστείτε και να γίνεται
φίλοι. Εσύ η ίδια με το μυαλό σου προχώρησες όχι ένα αλλά χίλια βήματα
παρακάτω. Ηρέμησε και δώσε του λίγο χρόνο.
-Έχεις δίκιο βιάστηκα και μάλιστα πάρα πολύ και η
αλήθεια είναι ότι θέλω να έχω έναν φίλο σαν τον Έντουαρντ μου φέρθηκε πολύ καλά
και εγώ του το ανταπέδωσα με τον χειρότερο τρόπο.
-Νομίζω ότι ήρθε η ώρα να το διορθώσουμε αυτό.
-Θα πάω στο νοσοκομείο να τον βρω και να του
μιλήσω.
-Έτσι θέλω να είναι το κορίτσι μου δυναμικό.
-Λοιπόν ξέρεις τι να κάνεις εγώ πάω να κάνω ένα
ντουζάκι στα γρήγορα και φύγαμε.
-Θα σου βρω τα καλύτερα ρούχα μην ανησυχείς.
Έτρεξα κατευθείαν στο μπάνιο για να
ετοιμαστώ όσο το δυνατόν πιο γρήγορα η Τζέσικα είχε έρθει την καλύτερη στιγμή
όχι μόνο για να με βγάλει από την δυστυχία μου αλλά και να με βοηθήσει να
ξεκαθαρίσω τι νιώθω. Μου είχε σταθεί σε πολλά γεγονότα της ζωής μου και της
ήμουν ευγνώμων για αυτό. Έτσι άλλη μια φορά ήταν πάλι εδώ και με βοήθησε να
ξεδιαλύνω τις σκέψεις μου με τον καλύτερο τρόπο. Βγήκα από το μπάνιο και πήγα
στο δωμάτιο μου όπως το περίμενα πάνω στο κρεβάτι μου είχε αφήσει ένα πολύ
χαριτωμένο συνολάκι ένα καφέ σορτσάκι και ένα άσπρο μπλουζάκι. Έπιασα τα μαλλιά
μου σε μια χαλαρή κοτσίδα στο πλάι φόρεσα τα αγαπημένα μου καφέ σκουλαρίκια,
έβαλα λίγο άρωμα και αφού πήρα τα παπούτσια μου έκλεισα την πόρτα πίσω μου. Η
Τζέσικα με περίμενε στο χολ μιλώντας με την μητέρα μου.
-Μαμά φεύγω.
-Είσαι καλύτερα.?
-Ναι πολύ.
-Μην αργήσεις και να προσέχεις.
-Εντάξει μαμά πάμε Τζέσικα.
-Γεια….είπαμε και οι δυο ταυτόχρονα και βγήκαμε
από το σπίτι.
Φτάσαμε στην στάση αμίλητες και περιμέναμε
το λεωφορείο.
-Είσαι σίγουρη?
-Ναι είμαι είπα αποφασιστικά του το χρωστάω.
-Όλα καλά θα πάνε θα το δεις, θα περιμένω
τηλέφωνο εντάξει?
-Εντάξει να ήρθε το λεωφορείο φεύγω φιλάκια.
Ανέβηκα στο λεωφορείο, έκοψα εισιτήριο και
κάθισα σε μια κενή θέση. Η διαδρομή δεν ήταν μεγάλη αλλά όσο πλησιάζαμε στο
νοσοκομείο τόσο το άγχος και η αγωνία με κατέκλυζαν και αν δεν ήθελε να μου
μιλήσει? Και αν ήταν θυμωμένος μαζί μου?
Όταν έφτασα στον προορισμό μου αφοπλίστηκα με θάρρος και μπήκα στο νοσοκομείο.
Δεν άργησα να βρω το δωμάτιο που είχαν νοσηλεύσει τον Έντουαρντ στάθηκα έξω από
την πόρτα του και τον παρατηρούσα. Μάζευε τα πράγματα του είχα ενημερωθεί από
την γραμματεία ότι του είχαν δώσει εξιτήριο.
-Συγνώμη.
Ακούγοντας την φωνή μου γύρισε αργά και με
κοίταξε.
-Μπέλλα είπε σαν να μην το πίστευε.
-Συγνώμη.
Με πλησίασε με γρήγορα βήματα και κράτησε
τα χέρια μου σφιχτά.
-Δεν πειράζει μου αρκεί που με πιστεύεις.
-Δηλαδή δεν είσαι θυμωμένος μαζί μου?
-Φυσικά και όχι.
-Χαίρομαι έχεις λίγο χρόνο να μιλήσουμε?
-Ναι κάθισε.
-Θέλω να ξεκαθαρίσουμε κάποια πράγματα και για να
γίνει αυτό πρέπει να μου απαντήσεις σε κάποιες ερωτήσεις.
-Πες μου είπε και χαμογέλασε αχνά.
-Τι θέλεις από μένα?
-Να σε γνωρίσω καλύτερα να γίνουμε φίλοι προς το
παρόν.
-Δηλαδή?
-Είναι πολύ απλό Μπέλλα θέλω να σε γνωρίσω να
γίνουμε φίλοι και αν ταιριάξουμε και υπάρχει χημεία ή εξελιχτεί κάτι παραπάνω
μεταξύ μας βλέπουμε και πράττουμε ανάλογα.
- Ουφ πολύ χαίρομαι που συμφωνούμε τελικά ήταν πιο
απλό από ότι περίμενα.
- Ωραία λοιπόν πάμε για ένα καφέ?
-Ναι φυσικά.
-Άσε να πάρω εγώ την τσάντα σου εσύ έχεις το χέρι
σου.
Χωρίς να περιμένω την απάντηση του άρπαξα την
τσάντα και πορεύτηκα μπροστά ένιωθα χαλαρή και ήρεμη τώρα που όλα είχαν
ταχτοποιηθεί μεταξύ μας και εφόσον ο Χάρης δεν αποτελούσε εμπόδιο πια ήμουν
έτοιμη να κάνω μια καινούργια αρχή με τον Έντουαρντ πάνω σε νέες βάσεις.[left]

από **maraki** Σαβ Αυγ 27, 2011 6:16 am

7. ΜΕ ΠΛΗΣΙΑΖΕΙΣ ΚΑΙ ΑΠΟΜΑΚΡΥΝΕΣΑΙ
Ο Έντουαρντ με οδήγησε σε μια καφετέρια όπου σύχναζε συχνά εκείνος. Ήταν πολύ συμπαθητική τα χρώματα του όνυχα και του ξύλου κυριαρχούσαν στο χώρο και απέπνεε οικειότητα και ζεστασιά. Κάτσαμε σε ένα απόμερο τραπεζάκι μακριά από τα περίεργα βλέμματα του κόσμου και αρχίσαμε να συζητάμε.
-Χτες με πήρε τηλέφωνο ο αστυνομικός.
-Αλήθεια και τι σου είπε?
-Τους πιάσανε Μπέλλα.
-Μάλιστα.
-Τους είχαν πιάσει και παλιότερα και είχαν αρκεστεί μόνο σε μία επίπληξη λόγω του μικρού της ηλικίας τους αλλά τώρα Μπέλλα τα πράγματα είναι πολύ δύσκολα.
-Δηλαδή?
-Όχι μόνο κάνανε χρήση αλλά και διακίνηση ναρκωτικών έτσι χτες τους πιάσανε κάτω από την επήρεια διαφόρων ουσιών και τους πήγαν στο αστυνομικό τμήμα. Το πιθανότερο είναι να πάνε σε φυλακές ανηλίκων.
-Πω πω τι να πω δεν μπορώ να το πιστέψω θέλω να ελπίζω ότι εκεί μέσα θα σκεφτεί και θα συνειδητοποιήσει τα λάθη του ώστε να μην τα ξανακάνει.
-Ας το ελπίσουμε.
-Καλησπέρα Έντουαρντ τι κάνεις γλυκέ μου?
Γυρίσαμε και κοιτάξαμε και οι δυο την σερβιτόρα που είχε μιλήσει με τόση διαχυτικότητα στον Έντουαρντ.
-Γεια σου γλυκιά μου Τάνια καλά είμαι εσύ?
-Μια χαρά έχεις μέρες να φανείς βρε μας έλειψες…
-Ε! είχα κάτι δουλειές τελευταία.
-Μάλιστα τι θα πάρετε? Είπε ρίχνοντας μου ένα υποτιμητικό βλέμμα ή ήταν ιδέα μου?
-Εγω θέλω….
-Το γνωστό να φανταστώ Έντι έτσι?
-Ναι Τάνια ευχαριστώ.
-Εγώ ένα τοστ και ένα χυμό μύλου παρακαλώ.
-Μάλιστα και αφού μου έριξε ακόμα ένα εχθρικό βλέμμα κατευθύνθηκε στην κουζίνα.
-Σου αρέσει ο χώρος?
-Ναι πάρα πολύ.
-Μπέλλα έχω μια ιδέα εσυ δεν είπες ότι θες να γνωριστούμε καλύτερα?
-Ναι και ακόμα εξακολουθώ να το θέλω.
-Ωραία τι λες να κάνουμε ερωτήσεις εναλλάξ ώστε να μάθουμε κάποια πράγματα για αρχή?
- Πολύ καλή ιδέα λοιπόν ξεκινάω. Αγαπημένο χρώμα?
-Το πορτοκαλί . εσένα?
-Το μοβ. Χόμπι?
-Παλιά μάζευα γραμματόσημα τώρα μου αρέσει να τρέχω. εσένα?
-Να διαβάζω βιβλία και η ποδηλασία. Δουλεύεις κάπου?
-Σε ένα σουπερμάρκετ από τότε που ήρθα στην Αμερική και πλέον είμαι ελεγκτής. Αγαπημένο φαγητό?
-Α! είναι ελληνικό λέγεται παστίτσιο.
-Μμμμ..ίσως ήρθε η ώρα να δοκιμάσω την ελληνική κουζίνα.
-Πολύ σωστή απόφαση. Από πού κατάγεσαι?
-Είμαι από την Ισπανία. Το χωριό μου είναι ένα τέταρτο από την Μαδρίτη. Εσυ είσαι ελληνίδα?
-Πολύ σωστά. Η μητέρα μου είναι από εδώ και ο πατέρας μου από την Κρήτη.
-Πηγαίνετε συχνά?
-Όχι έχω να πάω από παιδάκι. Εσύ?
-Όχι δεν έχω επιστρέψει από τότε που ήρθα αν και τα αδέλφια μου έχουν πάει.
-Έχεις αδέρφια?
-Ναι δώδεκα.
-Πόσα?
-Δώδεκα.
-Εσείς δεν είστε οικογένεια ποδοσφαιρική ομάδα είστε.
-Χαχα εσύ έχεις?
-Ναι την Αλίς. Τι σχέση έχεις με την Κάτια?
-Δουλεύω στο εστιατόριο του πατέρα της για να βγάλω ένα παραπάνω εισόδημα.
-Μάλιστα κατάλαβα γιατί συνέχεια μου μιλούσε για σένα.
-Ναι μου το είχε πει.
Ξαφνικά απλώθηκε σιωπή η αναφορά στην Κάτια μας έκανε και τους δύο να χάσουμε τον ενθουσιασμό μας. Η σιωπή όμως με ξένιζε και αποφάσισα να αλλάξω θέμα.
-Η ιδέα με τις ερωτήσεις ήταν πολύ καλή έμαθα αρκετά πράγματα.
-Και εγώ… αλλά έχω ακόμα πολλές ερωτήσεις να σου κάνω..
-Για να ακούσω…
- Τι είδη μουσικής ακούς?
-Α! διάφορα ακούω ελληνικά αλλά κυρίως αγγλικά. Όσο για είδη λίγο ροκ πιο πολύ μπαλάντες αυτά. εσύ?
-Και εγώ είμαστε περίπου στο ίδιο μήκος κύματος.
Έτσι κύλησε η ώρα κάνοντας διάφορες ερωτήσεις ο ένας στον άλλον , με ρώτησε για τα πάντα όπως και εγω εκείνον το μόνο θέμα που δεν αγγίξαμε και οι δύο λες και είχαμε κάνει κάποιο είδος συμφωνίας ήταν οι σχέσεις. Κάποια στιγμή κοίταξα το ρολόι μου και συνειδητοποίησα ότι καθόμασταν τουλάχιστον δύο ώρες, και όμως νόμιζα ότι δεν είχε περάσει ούτε μισάωρο, πόσο γρήγορα περνούσε η ώρα μαζί του. Εκείνος ακολούθησε το βλέμμα μου και άνοιξε το πακέτο του βγάζοντας ένα τσιγάρο και το εναπόθεσε στα χείλη του.
-Να φανταστώ ότι έχεις αργήσει?
-Ναι πρέπει να γυρίσω σπίτι.
-Οκ τελειώνω το τσιγάρο και φεύγουμε.
-Το ξέρεις ότι δεν πρέπει να καπνίζεις έτσι?
-Ναι αλλά είναι μια κακή συνήθεια χρόνων.
-Χρόνων? πότε ξεκίνησες το κάπνισμα?
-Στα 12…
-Πλάκα κάνεις? Μου φαίνεται ότι κάποιος ήταν πολύ κακό παιδί στην εφηβεία του.
-Αρκετά θα έλεγα.
-Ούτε όμως μετά από τόσα χρόνια βλέπω να βελτιώθηκες…
-Χαχα έτσι λες έ? Πρέπει να με γνωρίσεις πολύ καλά για να καταλήξεις σε αυτό το συμπέρασμα..
-Α! έχω και τον χρόνο και την διάθεση για αυτό μην ανησυχείς.
-Θα περιμένω λοιπόν πάμε?
-Ναι πάμε είπα και έκανα την κίνηση να βγάλω το πορτοφόλι μου.
-Τι κάνεις ?
-θα πληρώσω και θα φύγουμε.
-Ούτε να το διανοηθείς.
-Μα….
-Δεν έχει μα θα πληρώσω εγώ την επόμενη φορά εσύ.
-Καλά είπα και τα παράτησα φαινόταν ξεκάθαρα ότι δεν δεχόταν διαπραγματεύσεις..
Εκείνος είχε ήδη πορευτεί μπροστά για να πληρώσει και εγώ τον περιμένα καθώς είχε πιάσει κουβέντα με την κοπέλα στο μπαρ. Τότε ήρθε η κοπέλα που μας σέρβιρε και τον αγκάλιασε σφιχτά και του ψιθύρισε κάτι στο αυτί.
Αποφάσισα να βγω έξω άνοιξα την πόρτα και την έκλεισα πίσω μου με περισσότερη δύναμη από όσο έπρεπε και κάθισα στο πεζούλι. Μετά από δέκα λεπτά έκανε την εμφάνιση του έχοντας μια ευδιάκριτη ένοχη έκφραση.
-Μπέλλα συγνώμη ξεχάστηκα με την κουβέντα.
-Δεν πειράζει λοιπόν εγώ θα πάρω το λεωφορείο τα λέμε πέρασα πολύ ωραία.
-Οκ είπε σιγανά καθώς απομακρυνόμουν.
Έφυγα γρήγορα και μπήκα στο πρώτο λεωφορείο που βρήκα σταματημένο. Κάθισα σε μια άδεια θέση και έβγαλα το κινητό από την τσάντα μου.
Μόλις έφυγα όλα καλά…. σχεδόν πέρνα από το σπίτι το απόγευμα να τα πούμε. Ευχαριστώ για όλα..έστειλα αυτό το μήνυμα στην Τζέσικα και έκλεισα το κινητό μου. Όταν έφτασα σπίτι πήγα κατευθείαν στο δωμάτιο μου χωρίς να φάω ούτε μπουκιά από το φαγητό μου και έβγαλα τα ρούχα μου. Φόρεσα κάτι άνετο και αποφάσισα να πάω με το ποδήλατο μια μεγάλη βόλτα για να ηρεμήσω, έβαλα και το μαγιό μου στην τσάντα σε περίπτωση που αποφάσιζα να κάνω ένα μπάνιο. Χαιρέτησα τους δικούς μου που ήδη έκαναν παράπονα για το φαγητό και για το ότι θα έβγαινα για δεύτερη φορά αλλά δεν έκατσα να ασχοληθώ παραπάνω άνοιξα την πόρτα και βγήκα από την πολυκατοικία όσο πιο γρήγορα μπορούσα. Πήγα από την άλλη πλευρά της πόλης και με την άσκηση ένιωθα να ηρεμώ λίγο και να βάζω τις σκέψεις μου σε μια σειρά. Κίνησα προς μια ερημική παραλία που ήξερα και όταν έφτασα έκρυψα το ποδήλατο μου πίσω από κάτι θάμνους. Έβγαλα τις παντόφλες μου και άρχισα να περπατάω στην άμμο. Η αίσθηση ήταν υπέροχη και μια ανεξήγητη ευφορία άρχισε να με κατακλύζει. Έβγαλα τα ρούχα μου και βούτηξα χωρίς να σκεφτώ να βάλω το μαγιό μου η παραλία ήταν όλη δικιά μου και αυτή την στιγμή ένιωθα τόσο ελεύθερη και αποδεσμευμένη που και μόνο στην σκέψη να φορέσω το μαγιό μου ένιωθα να πνίγομαι. Άρχισα να κολυμπάω και να κάνω βουτιές νιώθοντας τόσο υπέροχα. Μετά από αρκετή ώρα βγήκα και ξάπλωσα στην πετσέτα να κάνω ηλιοθεραπεία. Ο ήλιος ζέσταινε το δέρμα μου και σιγά σιγά άρχισα να χαλαρώνω και τα μέλη μου να γίνονται πιο βαριά. Τα βλέφαρα μου έκλειναν και ήμουν έτοιμη να παραδοθώ σε ένα γαλήνιο ύπνο όταν άκουσα έναν θόρυβο. Σηκώθηκα βιαστικά και τύλιξα προστατευτικά την πετσέτα γύρω από το κορμί μου. Βήματα ερχόντουσαν προς το μέρος μου και έστρεψα το βλέμμα μου προς αυτή την κατεύθυνση, πίσω από τους θάμνους εμφανίστηκε ο Έντουαρντ με εκείνη την κοπέλα από την καφετέρια. Μόλις τα βλέμματα μας συναντήθηκαν παγώσαμε και οι δύο γεμάτοι αμηχανία. Η κοπέλα που στεκόταν δίπλα του μας έβγαλε από την δύσκολη θέση και πλησιάζοντας με μου έτεινε το χέρι της.
- Γεια σου με λένε Τάνια σε θυμάμαι σήμερα στην καφετέρια με τον Έντουαρντ δεν μου είχε πει ότι σε είχε προσκαλέσει και εσένα για μπάνιο είπε και κοίταξε έντονα τον Έντουαρντ.
-Χάρηκα Μπέλλα δεν μιλήσαμε τυχαία ήρθα εδώ αλλά τώρα φεύγω μπορείτε να κάτσετε γεια σας είπα και σχεδόν το έβαλα στα πόδια χωρίς να περιμένω απάντηση.
Με γρήγορα βήματα έφτασα στο ποδήλατο μου όταν συνειδητοποίησα ότι ακόμα κάτω από την πετσέτα ήμουν γυμνή βλαστήμησα την κακή μου τύχη και πήγα κάπου απόμερα να ντυθώ. Μέσα στο μυαλό μου τριγυρνούσε η ιδέα να ρίξω μια ματιά στο τι κάνουνε αλλά κατέληξα ότι δεν με αφορά και έτσι έφυγα όσο πιο γρήγορα μπορούσα κατευθυνόμενη στο σπίτι της Τζέσικα. Έπρεπε οπωσδήποτε να της πω τα σημερινά γεγονότα να βγάλω το βάρος που ένιωθα και να μου πει την γνώμη της ώστε να με βοηθήσει.

Η αγάπη της διπλανης πόρτας....!!!

Η αγάπη της διπλανης πόρτας....!!!

Απ: Η αγάπη της διπλανης πόρτας....!!!

Απ: Η αγάπη της διπλανης πόρτας....!!!

Απ: Η αγάπη της διπλανης πόρτας....!!!

Απ: Η αγάπη της διπλανης πόρτας....!!!

Απ: Η αγάπη της διπλανης πόρτας....!!!

Απ: Η αγάπη της διπλανης πόρτας....!!!