Μαύρα τριαντάφυλλα στο χιόνι...!!!

1.ΔΥΣΚΟΛΗ ΣΥΝΑΝΤΗΣΗ
Προχωρούσα στο δρόμο παρατηρώντας τις στολισμένες βιτρίνες στο κέντρο της Αθήνας και σφίγγοντας το παλτό πάνω μου για να ζεσταθώ. Ήταν Δεκέμβρης μήνας και όλα ήταν πανέμορφα σε αυτή την πόλη η οποία με είχε μαγέψει από την πρώτη στιγμή που προσγειώθηκε το αεροπλάνο στον αεροδρόμιο Ελευθέριος Βενιζέλος. Ίσως έφταιγε πως ήμουν μακριά από την πατρίδα μου και από τους κανόνες της ίσως η αγάπη μου για την Αθήνα το κέντρο του πολιτισμού και της φιλοσοφίας του 5ο αιώνα έτσι όπως την είχα ονειρευτεί από τα αναρίθμητα βιβλία που είχα διάβασα να επηρέαζαν την κρίση μου. Όπως και να έχει το κυριότερο ήταν πως βρισκόμουν εδώ και μπορούσα να επισκεφτώ όλα τα αρχαιολογικά μουσεία και να δω από κοντά τον Παρθενώνα τον σύμβολο της δημοκρατίας και της ελευθερίας που στόλιζε την Αθήνα για τόσους αιώνες. Πριν όμως περιηγηθώ στις ομορφιές αυτής της πόλης είχα μια δύσκολη δουλεία να κάνω. Έφτασα στην στάση με αποφασιστικά βήματα και πήρα το μετρό για την Εκάλη. Μέσα στο μετρό ένιωθα αρκετά άβολα πολλές γυναίκες με κοιτούσαν περίεργα καθώς φορούσα την μαντήλα από την οποία διακρίνονταν μόνο τα μάτια μου αλλά αποφάσισα να μην δώσω σημασία εξάλλου η διαδρομή ήταν κοντινή. Μετά από 15 λεπτά περίπου έφτασα στον προορισμό μου βγήκα βιαστικά και κοίταξα το ρολόι μου είχα ήδη αργήσει στο ραντεβού. Με μία πρώτη ματιά διαπίστωσα πως αυτή η περιοχή ήταν αρκετά πιο πλούσια και αυτό το αναδείκνυαν κυρίως οι επαύλεις και οι υπέροχοι κήποι. Ενώ προχωρούσα βιαστικά προσπαθούσα να απορροφήσω όσα περισσότερα μπορούσα δεν ήξερα πότε θα ήταν η επόμενη φορά που θα είχα την δυνατότητα να κάνω κάτι τέτοιο. Ήταν σπάνιες οι φορές που μπορούσα να απολαύσω μια βόλτα έξω χωρίς φρουρούς ή περιορισμούς και η αίσθηση ήταν υπέροχη. Ευτυχώς έφτασα στο κτίριο και χτύπησα το κουδούνι η πόρτα άνοιξε και μπήκα μέσα. Η ζέστη του χώρου με κατέκλυσε και αναρίγησα από την αισθητή διαφορά της θερμοκρασίας. Ανέβηκα τα σκαλοπάτια και μπήκα στο ασανσέρ. Πάτησα τον αριθμό 2 και με ένα δυνατό θόρυβο το ασανσερ ξεκίνησε. Η αλήθεια ήταν πως φοβόμουν αρκετά τους κλειστούς χώρους και αυτό μου προκαλούσε νευρικότητα καθώς παρατηρούσα τον χώρο γύρω μου μου θύμιζε πολύ την αποθήκη που είχαμε στην έπαυλη στην Ρωσία. Έκλεισα τα μάτια μου και μεταφέρθηκα για μια στιγμή εκεί ο χώρος μύριζε ενοχλητικά μούχλα επικρατούσε απόλυτο σκοτάδι και ποντίκια έκαναν αισθητή την παρουσία τους καθώς μπερδεύονταν ανάμεσα στα πόδια μου η ερμητικά κλειστή πόρτα παρά τις ικεσίες μου και τις δυνατές φωνές μου έκαναν τόσο ζωντανή την θύμηση αυτή που ήμουν έτοιμη να βάλω τις φωνές όταν το ασανσερ σταμάτησε και εγω επανήλθα πάλι στην πραγματικότητα . Άνοιξα την πόρτα με ανακούφιση και προσπάθησα να ηρεμίσω τους ταραγμένους χτύπους της καρδιάς μου. Έβγαλα από την τσέπη μου την κάρτα που μου είχε δώσει σήμερα το πρωί ο Τζέικομπ και κοίταξα για να επιβεβαιώσω την διεύθυνση. Ευτυχώς ήταν η σωστή έτσι πάτησα μηχανικά το κουδούνι χωρίς να σκέφτομαι πόσο άσκοπο ήταν αυτό που πήγαινα να κάνω. Μια γλυκιά κοπέλα μου άνοιξε την πόρτα και με καλως όρισε στα αγγλικά.
-Good morning. Are you Bella Black?
- Ναι εγώ είμαι είπα με άπταιστα ελληνικά δεν χρειάζεται να μου μιλάς στα αγγλικά έχω μάθει πολύ καλά την γλώσσα σας.
- Ω! Με συγχωρείτε δεν το ήξερα ο κύριος Κάλλεν είναι στο γραφείο του και σας περιμένει.
- Σε ευχαριστώ πολύ.
Χτύπησα διακριτικά την πόρτα και άκουσα μια ζεστή φωνή να με προσκαλεί μέσα. Διστακτικά άνοιξα την πόρτα και μπήκα μέσα. Ο χώρος ήταν ζεστός και φιλόξενος ντυμένος με γήινα χρώματα σε αποχρώσεις του μπεζ και του καφέ τα οποία σε χαλάρωναν και σου έδιναν την αίσθηση του οικείου. Εκείνος είδε οτι παρατηρούσα τον χώρο και πως ήμουν αρκετά αγχωμένη και σηκώθηκε να με χαιρετήσει.
Hello I am Edward Cullen είπε και μου έτεινε το χέρι.
Γεια σας εγω είμαι η Μπέλλα Μπλακ χαίρομαι που σας γνωρίζω.
Μιλάτε ελληνικά είπε εκείνος με απορία και έκδηλο θαυμασμό προφανώς λόγω της καλής προφοράς μου.
Ναι φρόντισα να μάθω πριν έρθουμε στην χώρα είπα καθώς τον παρατηρούσα διακριτικά.
Ομολογουμένως ήταν πολύ όμορφος άνδρας τα μαλλιά του ήταν χάλκινα χτενισμένα επιμελώς ατημέλητα ήταν αδύνατος και ντυμένος πολύ κομψά. Φορούσε ένα μαύρο παντελόνι ένα μπλέ πουκάμισο και ένα μαύρο σακάκι που τόνιζε το καλοσχηματισμένο σώμα του. Αυτό όμως που πρόσεξα αμέσως πάνω του ήταν τα μάτια του είχαν ένα μοναδικό πράσινο χρώμα και σε αιχμαλώτιζαν με την δύναμη τους. Σταμάτησα να τον παρατηρώ και κατέβασα το βλέμμα μου η ματιά του με έκανε να ζαλίζομαι και να χάνω τον ειρμό των σκέψεων μου.
Καθίστε σας παρακαλώ είπε και μου έδειξε την πολυθρόνα πίσω μου.
Σας ευχαριστώ είπα και κάθισα στην αναπαυτική μπεζ πολυθρόνα. Εκείνος πήρε ένα μπλοκ σημειώσεων και ένα στυλο και κάθισε απέναντι μου. Αυτό μου προκαλούσε νευρικότητα καθώς ήταν ήδη αρκετά κοντά για τα δικά μου δεδομένα. Εκείνος λες και διαισθάνθηκε την νευρικότητα μου απομάκρυνε την καρέκλα του αρκετά.
Λοιπόν σήμερα δεν θα κάνουμε πολλά πράγματα θέλω να μάθω λίγα πράγματα για σας μόνο ώστε να σας γνωρίσω και από την επόμενη φορά θα ξεκινήσουμε κανονικά. Άλλωστε δεν έχουμε πολύ χρόνο σε λίγο ο κύριος Μπλακ θα έρθει από εδώ γιατί είπε πως θέλει να μου μιλήσει σχετικά με εσάς. Μήπως ξέρετε τι θέλει να μου πει?
Όχι δυστυχώς δεν ξέρω λυπάμαι. Φυσικά και ήξερα τι θα του έλεγε δεν παύει να μου το λέει από την στιγμή που ανακάλυψε το πρόβλημα μου ήμουν σίγουρη πως για άλλη μια φορά θα με γελοιοποιούσε στον κόσμο.
Θέλετε να μου μιλήσετε για σας πόσο καιρό είστε παντρεμένοι με τον κύριο Μπλακ?
Περίπου δύο χρόνια.
Πολύ ωραία είπε και έγραψε κάτι στο χαρτί.
Μένετε μαζί με τους γονείς σας?
Όχι έχουμε δικό μας σπίτι αρκετά μακριά από το πατρικό μου.
Μάλιστα έχετε παιδιά?
Όχι δυστυχώς δεν έχουμε.
Αυτό σημαίνει πως θέλετε παιδιά?
Ο σύζυγος μου κυρίως εγώ όχι.
Αυτή την άποψη την ξέρει ο σύζυγος σας?
Πριν προλάβω να απαντήσω άνοιξε η πόρτα και ένας εξαγριωμένος Τζέικομπ μπήκε μέσα.
Μπέλλα εξαφανίσου από μπροστά μου πήγαινε στο αμάξι και θα τα πούμε εκεί είπε στα ρώσικα.
Da είπα με σκυμμένο το κεφάλι και έτρεξα σχεδόν στο αμάξι. Έφτασα έξω μέσα σε λίγα λεπτά άνοιξα την πόρτα και μπήκα μέσα γρήγορα. Ήμουν πολύ φοβισμένη ο τόνος της φωνής του φανέρωνε ότι έκανα κάτι πάρα πολύ κακό και πως θα δεχόμουν τις συνέπειες γι αυτό. Έτρεμα από τον φόβο είχα νιώσει και άλλες φορές τον θυμό του να εξαπολύεται πάνω μου με διάφορους τρόπους και ο ένας ήταν χειρότερος από τον άλλο. Αυτή την φορά δεν ήθελα να ξέρω τι ήταν ικανός να κάνει πάλι τα χειρότερα μόλις έρχονταν και εγω δεν είχα κανέναν να με στηρίξει, όπως πάντα άλλωστε ,ήμουν μόνη μου και αυτό με πλήγωνε πιο πολύ από όλα.

2. ΤΙΜΩΡΙΑ
Είχα το τελευταίο ραντεβού για σήμερα και ανυπομονούσα να τελειώσω και να πάω σπίτι να περάσω αυτές τις γιορτινές μέρες με την Τζέσικα. Το μεγάλο φόρτο εργασίας δεν μου έδινε την δυνατότητα να περνάω όσο χρόνο θέλω μαζί της και αυτό με στεναχωρούσε. Το ήξερα πολύ καλά πως εκείνη ήταν δυσαρεστημένη γι αυτό αλλά μετά από τoν τελευταίο μας καβγά δεν μου είπε τίποτα αυτές τις μέρες που έλειπα σχεδόν τις περισσότερες ώρες από το σπίτι. Κοίταξα την ώρα εκνευρισμένος η κυρία είχε αργήσει σίγουρα πάνω από μισή ώρα. Αυτό ήταν απαράδεκτο επειδή είχε λεφτά νομίζει ότι μπορεί να κάνει ότι θέλει? Θα μιλούσα σίγουρα στον άντρα της για αυτό και θα απαιτούσα να μην ξανά συμβεί κάτι τέτοιο. Επιτέλους άκουσα το κουδούνι της πόρτας. Ήρθε, καιρός ήταν σκέφτηκα. Προσπάθησα να χαλαρώσω για να μην της δημιουργήσω κακή εντύπωση παρά την καθυστέρηση της το να κάνω σωστά την δουλειά μου ήταν πολύ σημαντικό για μένα αλλα κάτι τέτοιες συμπεριφορές και μάλιστα από το πρώτο ραντεβού ήταν άκρως ενοχλητικές. Άκουσα ένα διστακτικό χτύπημα στην πόρτα και της έδωσα την άδεια να μπει μέσα. H κοπέλα μπήκε μέσα διστακτικά και άρχισε να παρατηρεί προσεχτικά τον χώρο. Αυτό μου έδωσε την ευκαιρία να την παρατηρήσω και εγώ προσεχτικά. Φορούσε μια μαύρη μαντήλα που κάλυπτε το πρόσωπο της αφήνοντας εκτεθειμένα μόνο τα μάτια της. Ήταν ντυμένη σε αποχρώσεις καφέ και μαύρο αλλά παρόλο το νεαρό της ηλικίας της που μου είχε αναφέρει ο σύζυγος της ήταν πολύ συντηρητικά ντυμένη. Καθόταν ακόμα πολύ μαγκωμένη στην πόρτα παρατηρώντας τον χώρο γύρω της έτσι αποφάσισα να κάνω το πρώτο βήμα κάνοντας τις συστάσεις. Πήγα κοντά της και της είπα με ζεστή φωνή κοιτώντας την βαθιά στα μάτια
-Hello I am Edward Cullen.
-Γεια σας εγω είμαι η Μπέλλα Μπλακ χαίρομαι που σας γνωρίζω είπε σε άπταιστα ελληνικά εγω σάστισα ακούγοντας την όχι μόνο μιλούσε με πολύ καλή προφορά αλλά η φωνή της ήταν υπέροχη τόσο μελωδική την κοίταξα άλλη μια φορά με έντονο θαυμασμό βαθιά μέσα στα καστανά της μάτια ξεχνώντας για λίγο τον εκνευρισμό που μου είχε δημιουργήσει πριν.
- Μιλάτε ελληνικά είπα απορημένος.
- Ναι φρόντισα να μάθω πριν έρθουμε στην χώρα. Μάλιστα άρα ήταν φιλομαθής άρχισα να κάνω σταδιακά μια λίστα στο μυαλό μου ώστε να αποκρυπτογραφήσω σιγά σιγά τον χαρακτήρα της.
-Καθίστε σας παρακαλώ της είπα ευγενικά καθώς πήρα το μπλοκ και το στυλό από το γραφειο μου και άρχισα να γράφω προσεχτικά κάποιες σημειώσεις για το άτομο της. Κάθισα απέναντι της στην καρέκλα και την κοίταξα εκείνη όμως είχε σκυμμένο το κεφάλι και κοιτούσε τα πόδια της καρέκλας. Κατάλαβα την νευρικότητα της και απομάκρυνα την καρέκλα από κοντά της με κοίταξε και τα μάτια της εξέφραζαν όλα τα συναισθήματα της. Ντροπή…. ανακούφιση ένιωθα πως έβλεπα κατευθείαν μέσα στην ψυχή της. Αυτό που ήθελα όμως ήταν να ακούσω την γλυκιά φωνή της και να μάθω και άλλα γι αυτή. Δεν έχασα χρόνο και άρχισα να την ρωτάω κάποια πράγματα.
-Λοιπόν σήμερα δεν θα κάνουμε πολλά πράγματα θέλω να μάθω λίγα πράγματα για σας μόνο ώστε να σας γνωρίσω και από την επόμενη φορά θα ξεκινήσουμε κανονικά. Άλλωστε δεν έχουμε πολύ χρόνο σε λίγο ο κύριος Μπλακ θα έρθει από εδώ γιατί είπε πως θέλει να μου μιλήσει σχετικά με εσάς. Μήπως ξέρετε τι θέλει να μου πει? Ήμουν σχεδόν βέβαιος πως δεν είχε ιδέα για το ραντεβού που έιχα κλείσει με τον άντρα της άλλωστε αν δεν είχαν προβλήματα συνεννόησης δεν θα κατέφευγαν σε ένα ψυχολόγο.
Όχι δυστυχώς δεν ξέρω λυπάμαι είπε δειλά αλλά τα μάτια της έδειχναν ξεκάθαρα ότι δεν ήθελε ακόμα να μου πει την αλήθεια Η απάντηση της επιβεβαίωσε τις υποψίες μου. άρα είχα δίκιο η σχέση τους δεν ήταν πολύ καλή. Ήθελα να μάθω και άλλες πληροφορίες να μου μιλήσει για τον εαυτο της αλλά κυρίως για τον γάμο της έτσι την ρώτησα χωρίς να χάσω χρόνο.
- Θέλετε να μου μιλήσετε για σας πόσο καιρό είστε παντρεμένοι με τον κύριο Μπλακ?
- Περίπου δύο χρόνια.
- Πολύ ωραία είπα και έγραψα κάτι στο χαρτί.
- Μένετε μαζί με τους γονείς σας?
- Όχι έχουμε δικό μας σπίτι αρκετά μακριά από το πατρικό μου.
Άρα αυτό δεν αποτελούσε πρόβλημα στο ζευγάρι Έγραψα κάτι στο μπλοκ και συνέχισα τις ερωτήσεις. Σκέφτηκα πως ίσως είχαν κάποιο πρόβλημα τεκνοποίησης είχα συναντήσει στην δουλειά μου πολλές φορές τέτοια προβλήματα. Συνήθως η γυναίκα από το ζευγάρι ήθελε πολύ να αποκτήσει ένα παιδί σε αντίθεση με τον πατέρα ή είχε κάποιο πρόβλημα υγείας ο ένας από τους δύο.
-Μάλιστα έχετε παιδιά? Είπα με μια γλυκιά φωνή που ήξερα πως ηρεμεί τους ανθρώπους.
- Όχι δυστυχώς δεν έχουμε. Άρα αυτό ήταν το πρόβλημα σίγουρα.
- Αυτό σημαίνει πως θέλετε παιδιά? Είπα βέβαιος πια.
- Ο σύζυγος μου κυρίως εγώ όχι. Αυτό με μπέρδεψε δεν το περίμενα αυτό.
- Αυτή την άποψη την ξέρει ο σύζυγος σας? Ρώτησα φανερά μπερδεμένος αλλά πριν προλάβει να μου απαντήσει μπήκε ένας άνδρας ψηλός με έκδηλο τον εκνευρισμό στο πρόσωπο του. Άρχισε να μιλάει σε μια άγνωστη γλώσσα σε μένα υπέθεσα ρώσικα και φώναζε στην Μπέλλα εκείνη είχε σκυμμένο το κεφάλι και φαινόταν τόσο φοβισμένη. Ψιθύρισε μια μοναδική λέξη και εξαφανίστηκε σχεδόν τρέχοντας. Είχα να αντιμετωπίσω πολύ χειρότερη κατάσταση από ότι φανταζόμουν και έπρεπε να είμαι πολύ πιο προσεχτικός με την Μπέλλα. Παρόλα αυτά έδωσα το χέρι μου ευγενικά σαν να μην είχε συμβεί απολύτως τίποτα και του πρόσφερα την θέση απέναντι μου στο γραφείο. Εκείνος ακόμα φανερά εκνευρισμένος έκατσε και έβγαλε τον καπνό και τα τσιγάρα του. Χωρίς καν να με κοιτάξει άρχισε να μου μιλάει σε άπταιστα αγγλικά.
- λοιπόν ήθελα να σας δω για να σας πω κάποια πράγματα από κοντά για την γυναίκα μου.
-Ναι πείτε μου σας ακούω.
- αυτή η άχρηστη είναι ανίκανη να κάνει παιδιά. Συνεπώς πρέπει να την βοηθήσετε.
- εγω? Πως θα το κάνω αυτό δεν καταλαβαίνω. Γίνετε πιο συγκεκριμένος.
- οι γιατροί λένε ότι είναι ψυχολογικό το πρόβλημα και πως είναι απόλυτα υγιείς αν και εγώ αμφιβάλλω.
- μάλιστα τώρα κατάλαβα. Θα βάλω τα δυνατά μου ώστε να πετύχω αυτό που θέλετε μην ανησυχείτε.
- το καλό που σου θέλω και φυσικά θα με ενημερώνεις για κάθε της κίνηση για κάθε της λέξη κάθε μέρα θα περιμένω τηλεφώνημα σου έγινα κατανοητός?
- μάλιστα μην ανησυχείτε.
- χαίρομαι που θυμάσαι την συμφωνία μας καθώς και τις συνέπειες της. Με αυτά τα λόγια σηκώθηκε και βγήκε βιαστικά από το γραφείο χωρίς να περιμένει κάποια απάντηση. Πως είχα μπλέξει έτσι???
ΜΠΕΛΛΑ
Περίμενα μέσα στο αμάξι φοβισμένη άραγε τι είχα κάνει αυτή την φορά? Και ποιες θα ήταν οι συνέπειες? Φοβόμουν να απαντήσω σε αυτή την ερώτηση. Ο Τζέικομπ ήταν πάντα υπερβολικός και πολλές φορές έπλαθε γεγονότα με το μυαλό του, δεν μπορώ να φανταστώ τι είχε σκεφτεί πάλι μόνο και μόνο για να με δει να ταπεινώνομαι μπροστά στα μάτια του. Η πόρτα άνοιξε και έκλεισε γρήγορα με την είσοδο του Τζέικομπ και του οδηγού στο αμάξι. Εγω είχα τα μάτια μου ερμητικά κλειστά και σκεφτόμουνα όμορφες εικόνες για να πάρω κουράγιο όσο μπορούσα αλλά η διαδρομή ήταν πολύ σύντομη πράγμα που δεν βοήθησε ιδιαίτερα να ηρεμήσω. Άνοιξα την πόρτα και περίμενα τον Τζέικομπ να έρθει ήταν η ώρα του θεάτρου και έπρεπε να παίξω καλά τον ρόλο μου. ο Τζεικομπ ήρθε και με έπιασε σφιχτά από το μπράτσο.
Φρόντισε να παίξεις σωστά τον ρόλο σου και θα τα πούμε καλά επάνω.
Εγώ δεν είπα τίποτα και σχεδον με έσυρε μέσα στο ξενοδοχείο. Τοποθέτησα ένα χαμόγελο στα χείλη μου που ήθελε πραγματικά πολύ κόπο να μείνει εκεί και πήγαμε στην ρεσεψιόν.
-Γεια σας κυρία Μπλακ πως είστε?
-Μια χαρά εσείς?
-Πολύ καλά ευχαριστώ να φανταστώ θέλετε το κλειδί σας?
-Ναι σε παρακαλώ.
Ένιωθα το χέρι του Τζέικομπ να είναι τυλιγμένο γύρω μου σαν μέγγενη και ήθελα να τρέξω μακριά να ξεφύγω αλλά ήξερα πολύ καλά πως αυτό θα ήταν ένα μοιραίο λάθος έτσι έμεινα εκεί να περιμένω την κοπέλα να με εξυπηρετήσει. Μου έδωσε το κλειδί και ανεβήκαμε πάνω. Φτάσαμε έξω από την πόρτα και με τρεμάμενα χέρια ξεκλείδωσα την πόρτα. Μόλις μπήκαμε μέσα με άρπαξε από τα μαλλιά και με κόλλησε στον τοίχο.
-Άσε με σε παρακαλώ.
-Να σε αφήσω γιατί να σε αφήσω? Για να σαλλιαρίζεις από εδώ και από εκεί με τον ένα και με τον άλλον??
-Ποτέ δεν το έκανα αυτό και το ξέρεις.
-Ω! το έκανες είμαι σίγουρος μην με κοροϊδεύεις εμένα κατάλαβες?
-Σε παρακαλώ σε παρακαλώ άσε με δεν σε κοροϊδεύω σου λέω την αλήθεια.
-Σκάσε σκύλα κατάλαβες.
-Άρχισε να με χτυπάει και να με χαστουκίζει συνέχεια. Είχα πέσει κάτω και με κλοτσούσε βρίζοντας με.
-Τζεικ σε παρακαλώ σταμάτα σε εκλιπαρώ λυπήσου με.
-Γιατί να σε λυπηθώ?
Δεν μου έχεις προσφέρει τίποτα καλό από την μέρα που σε παντρεύτηκα. Ηλίθια απαίσια πόρνη. Σε μισώ σε μισώ. Άρχισε πάλι να με χτυπά και να με κλοτσάει μέχρι που σκοτάδι σκέπασε τα πάντα και λιποθύμησα. ξύπνησα και κοίταξα γύρω μου ο Τζεικ ευτυχώς είχε φύγει σηκώθηκα από το πάτωμα και πήγα στο μπάνιο. Κοιτάχτηκα στο καθρέφτη και μια κραυγή βγήκε από το στόμα μου. Το πρόσωπο μου ήταν πρησμένο και κυρίως το δεξί μου μάτι και τα χείλια μου σκισμένα. Άρχισα να πλένω το πρόσωπο μου προσεχτικά αλλά πραγματικά ήθελα να χαλαρώσω οπότε τα παράτησα και μπήκα για μπάνιο. Άφησα το καυτό νερό να πέσει στο κορμί μου και τα δάκρυα άρχισαν να κάνουν την εμφάνιση τους. Ήμουν τόσο απελπισμένη ήθελα να ξεφύγω από όλα αυτά και δεν μπορούσα να βρω τον τρόπο. Πως είχα μπλέξει έτσι??

Μόλις βγήκα από το μπάνιο άνοιξα την ντουλάπα άρπαξα ότι βρήκα μπροστά μου το φόρεσα γρήγορα και βγήκα έξω. Μπαίνοντας στο ασανσέρ παρατήρησα τον εαυτό μου στον καθρέφτη. Ήμουν πολύ χλωμή καθώς δεν είχα φάει τίποτα από χτες το πρωί αλλά δεν είχα καμία όρεξη να πάρω πρωινό άλλωστε είχα ήδη αργήσει για το ραντεβού μου με τον ψυχολόγο. Έφερα το χέρι μου στο πρόσωπο μου και αναστέναξα , δυστυχώς τα σημάδια δεν καλύπτονταν από την μαντήλα. Το σκίσιμο στα χείλη μου και η μελανιές στα μάτια μου πρόδιδαν τα γεγονότα της χτεσινής βραδιάς κάτι που φοβόμουν άλλωστε για το ποιες θα ήταν οι εξηγήσεις που θα έδινα αν κάποιος με ρωτούσε. Δεν μπορούσα να κάνω τίποτα όμως τώρα έκλεισα τα μάτια μου γύρισα την πλάτη μου στο είδωλο μου και βγήκα από το ασανσέρ. Έδωσα το κλειδί στην ρεσεψιόν και μπήκα στο μαύρο αμάξι που με περίμενε. Μετά από δέκα λεπτά φτάσαμε έξω από το ιατρείο. Μπήκα βιαστικά μέσα ανέβηκα τα σκαλοπάτια και χτύπησα την πόρτα. Η γραμματέας μου άνοιξε την πόρτα και μου είπε ότι ο γιατρός με περίμενε ήδη μέσα. Χτύπησα την πόρτα διστακτικά όπως και χτες και μπήκα μέσα. Ο γιατρός καθόταν στο γραφείο του και μόλις με είδε ένα χαμόγελο φώτισε το πρόσωπο του.
-Καλημέρα γιατρέ τι κάνετε?
-Καλημέρα κυρία Μπλακ πολύ καλά εσείς?
-Μια χαρά συγνώμη για την καθυστέρηση έμπλεξα στην κίνηση.
-Δεν πειράζει με ειδοποίησε ο άντρας σας αυτή την φορά ότι θα αργήσετε, πριν λίγο μιλήσαμε.
-Α! Μάλιστα. Η καρδιά μου άρχισε να χτυπά δυνατά το ότι είχαν επικοινωνία οι δυο τους δεν ήταν καθόλου καλό. Έπρεπε τώρα να προσέχω δύο φορές τα λόγια μου από ότι θα το έκανα πριν καθώς δεν ήξερα τι μπορεί να μεταφέρει στον Τζέικομπ και φυσικά δεν μπορούσα καν να φανταστώ τις συνέπειες.
-Καθίστε να σας προσφέρω κάτι πριν αρχίσουμε την συνεδρία?
-Ναι λίγο χυμό ευχαριστώ είπα αδύναμα .
Αφού μου πρόσφερε ένα ποτήρι χυμό άνοιξε το μπλοκάκι του έγραψε κάτι και κοιτώντας με βαθιά στα μάτια άρχισε να μου κάνει ερωτήσεις.
-Λοιπόν αρχικά θα ήθελα να μιλάμε στον ενικό για να έχουμε καλύτερη επικοινωνία συμφωνείτε?
-Ναι φυσικά κανένα πρόβλημα.
-Ωραία θέλω να μου πεις λίγα πράγματα για τον γάμο σου με τον Τζεικομπ και μετά θα αρχίσουμε από την παιδική σου ηλικία. Πως γνωριστήκατε με τον Κ. Μπλακ? Τι σας έφερε κοντά?
-Ωχ! Τι να του έλεγα τώρα? Αν του έλεγα όλη την αλήθεια πόσο σίγουρη ήμουν ότι αυτά δεν θα έφταναν στα αυτιά του Τζεικομπ? Καθόλου. Δεν είχα πολύ χρόνο να το σκεφτώ περίμενε ήδη μια απάντηση οπότε αποφάσισα να κρατήσω κάποιο μέτρο. Θα του αποκάλυπτα τα μισά.
-Ξέρεις με τον Τζέικομπ παντρευτήκαμε με προξενιό.
Αλήθεια δεν το ήξερα και πως αντέδρασες σε αυτό?
-Σχετικά καλά μπορώ να πω .Ψέματα του έλεγα ψέματα και παρόλο που αυτά τα καταπράσινα μάτια με κοιτούσαν τόσο έντονα ένιωθα ελάχιστες τύψεις. Έπρεπε κάπως να προστατέψω τον εαυτό μου δεν είχα επιλογή.
-Γνώριζες τον Τζεικομπ από μικρή?
-Όχι τον γνώρισα ένα μήνα πριν από τον γάμο.
-Μάλιστα και ποια ήταν η πρώτη εντύπωση που σχημάτισες γι αυτόν?
-Αρκετά καλή ήταν πολύ σοβαρός και υπεύθυνος. Μα τι βλακείες του έλεγα? Απορώ για πόση ώρα θα συνεχιστεί αυτό το θέατρο…
-Αλήθεια Μπέλλα ποιες είναι οι σχέσεις σου με τους γονείς σου?
Ωχ τώρα μάλιστα. Αυτό και αν ήταν ένα πολύ μεγάλο και πικρό κεφάλαιο αλλά έπρεπε κάτι να του πω και γρήγορα με κοιτούσε και προσπαθούσε να αποκρυπτογραφήσει κάθε μου αντίδραση.
Πολύ καλές δεν υπάρχει κανένα πρόβλημα. Δεν άντεχα άλλο το έντονο βλέμμα του όσο συνέχιζα να του λέω ψέματα έτσι κατέβασα τα μάτια μου πίνοντας λίγο χυμό για να κρύψω την ενοχή που ήμουν σίγουρη πως φανέρωναν τα μάτια μου. Μπορεί όντως να μην είχα καμία επιλογή να του πω την αλήθεια αλλά έδειχνε πραγματικά να ενδιαφέρεται για μένα ή έτσι ήθελα να πιστεύω τουλάχιστον. Επιθυμούσα να μιλήσω σε κάποιον που να με καταλάβει και αυτός θα μπορούσε να είναι ο Έντουαρντ αν δεν μιλούσε και δεν έλεγε κάθε τι που συμβαίνει στον Τζεικομπ. Από την στιγμή που συνέβαινε αυτό όμως έχανα άλλη μια ευκαιρία να βρω τον εαυτό μου και αυτό με πλήγωνε καθώς δεν είχα κανέναν να με στηρίζει.
-Ιζαμπέλλα μ’ακούς?
-Ε! συγνώμη αφαιρέθηκα τι με ρώτησες?
-Σε βλέπω κάπως προβληματισμένη συμβαίνει κάτι?
-Όχι όλα είναι μια χαρά.
-Μάλιστα καλώς τελειώσαμε προς το παρόν ραντεβού ξανά το απόγευμα είπε με επικριτική φωνή.
Μα! Ακόμα δεν αρχίσαμε τι συνέβη?
-Μπέλλα καλύτερα θα ήταν να φύγεις τώρα είπε και έκλεισε το πρόσωπο του μέσα στα χέρια του.
Δεν μπορούσα να καταλάβω τι είχε συμβεί και έδειχνε τόσο εκνευρισμένος έπρεπε να μάθω ,όχι μόνο γιατί εγώ το προκάλεσα αλλά γιατί φοβόμουν τι μπορούσε να πει στον Τζεικομπ.
-Δεν πάω πουθενά απαίτησα θέλω να μου πεις τι συνέβη.
-Θα τα πούμε το απόγευμα καλύτερα.
-Όχι θέλω να μάθω τώρα σε παρακαλώ.
Σήκωσε το κεφάλι του με κοίταξε έντονα στα μάτια και αφού πήρε μια βαθιά ανάσα άρχισε να μου μιλάει με αυστηρό τόνο που έκαναν την καρδιά μου να χτυπάει άρρυθμα και φοβισμένα.
- Τι θες να σου πω Μπέλλα με κοροϊδεύεις? Όλη την ώρα μου λες ψέματα και μετά με ρωτάς τι συμβαίνει? Ώστε με όλους έχεις άριστη σχέση, τα πάντα είναι μια χαρά τότε γιατί τα τελευταία δύο χρόνια σύμφωνα με τον φάκελο σου έχεις επισκεφτεί πέντε ψυχολόγους? Αν εσύ δεν θες να βοηθήσεις τον ίδιο σου τον εαυτό εγώ δεν μπορώ να σου προσφέρω τίποτα. Θέλω την επόμενη φορά που θα έρθεις να έχεις αποφασίσει τι θες να κάνεις για να ειδοποιήσω και τον άντρα σου είπε και σήκωσε το ακουστικό του τηλεφώνου.
- Όχι σε παρακαλώ μην το κάνεις είπα και έπιασα το χέρι του για να τον σταματήσω. Θα σου πω ότι θέλεις αν μου λύσεις κάποιες απορίες πρώτα.
Πολύ καλά σε ακούω.
Έπρεπε να τα παίξω όλα για όλα αν ήθελα να βγω σώα και αβλαβής από το δωμάτιο του ξενοδοχείου σήμερα το απόγευμα που θα επέστρεφα. Έτσι θα έκανα τα πάντα.