Δολοφονική Αγάπη(by Delena M4 and LadyTaniaXd)

από **Delena M4** Παρ Αυγ 12, 2011 11:10 am

Επιτέλους, θα ποστάρω μια ιστορία μου! Περίμενα πως και πως να βρω ένα κεντρικό θέμα! Θα παρακαλούσα να συνεχίσετε την ανάγνωση εφόσον είστε διατειθημένοι να διαβάσετε και τις λεμονάδες(ερωτικές σκηνές) που περιέχονται.

Σχόλια μπορείτε να αφήνετε εδώ:
http://writeyourstories.secrets-stories.com/t14-topic#44

Περίληψη:

Η Νόρα είναι μια νεαρή κοπέλα που αποφασίζει να μετακομίσει στο εξωτερικό για να κάνει εκεί τις σπουδές της. Λόγω οικονομικών προβλημάτων αναγκάζεται να νοικιάζει ένα διαμέρισμα με έναν συνομήλικο συμφοιτητή της τον, Λουκά. Γίνονται πολλοί καλοί φίλοι και δεν διστάζουν να μοιραστούν και το ίδιο κρεβάτι. Τι γίνετε όμως όταν οι προθέσεις ενός από των δυό είναι διαφορετικές? Πόσο μάλλον επικίνδυνες? Η Νόρα δεν ξέρει που πάει να μπλέξει και σίγουρα δεν θα έχει καλά ξεμπερδέματα.

από **Delena M4** Σαβ Αυγ 13, 2011 3:26 pm

Κεφάλαιο 1ο:

Κοίταξα το ρολόι στον χέρι μου για 100η φορά.
Οι δείκτες μετακινούνταν σχετικά εύκολα αλλά το αεροπλάνο δεν έλεγε να πατήσει γκάζι. Δίπλα μου ένας φαλακρός γεράκος ροχάλιζε τόσο δυνατά που η μουσική στα αυτιά μου δεν τον κάλυπτε. "Δεσποινής?" μου αποκρίθηκε ένας γοητευτικός νεαρός με μια ελκυστική στολή. "Θα πάρετε τίποτα?" μου μιλούσε στον πληθυντικό ενώ τρυπούσε τα μάτια μου με το οξύ βλέμμα του. Τα χείλη του σε σχήμα καρδιάς ανοιγόκλεισαν πανέμορφα ενώ το σαγόνι του σφίχτηκε. Μόλις παρατήρησα αυτή του την κίνηση επανήλθα στην πραγματικότητα. "Όχι, δεν θέλω ευχαριστώ''.''Όπως επιθυμείτε!'' υποκλίθηκε ελαφρώς και έκανε να φύγει. Ένιωθα σαν βασίλισσα. Σαν να ήταν δικός μου και να ανταποκρινόταν στις επιθυμίες μου. "Μάλλον θα ήθελα!¨Ενα χυμό πορτοκάλι''. Δεν ήθελα να χάσω αύτό το υπέροχο βλέμμα που ίσως δεν ξανάβλεπα. Γύρισε με κοίταξα ξανά με αυτό το βλέμμα και χαμογέλασε στην κυρία που πρόσφερε μπισκότα με καφέ. Μια ξανθιά αεροσυνοδός με στολή πιο πάνω από το γόνατο μπήκε στην μονάδα μας και προχώρησε προς το μέρος του. ''Άφησε τα σε μένα!" του είπε ενώ του έδωσε ένα πεταχτό φιλί. Και αυτός πιασμένος? Έ, όχι ρε γαμώτο! Αλλά εμένα τι μου πέφτει λόγος? Στο κάτω κάτω υπήρχαν κι αλλού πορτοκαλιές. Και σίγορα καλύτερες! Που θα μου πήγαινε/.. Φοιτική ζωή, στο εξωτερικό και μάλιστα με συγκάτοικο ιταλοαυστραλό! Αυτοί είναι πολλοί ανοιχτοί εκεί, σίγουρα θα είχε φίλους που θα γούσταρα πολύ αν τους γνώριζα!
Μετά από αρκετή ώρα είχαμε φτάσει επιτέλους! Αποβιβαστήκαμε, πήρα τις βαλίτσες μου και σταμάτησα το πρώτο ταξί. ''Στρέφορντ 12'' διέταξα. Το ταξί άρχισε να κινείται πέρνωντας γρήγορα τις στροφές.
Μπροστά μου απλωνόταν ένας σωρός πολυκατοικιών. Για την ακρίβεια, ουρανοξύστων! Προσπάθησα να μετρήσω τους οροφους αλλά κάτι μου έλεγε πως θα χρειαζόμουν και 3ο και 5ο και 17ο χέρι.. Πλήρωσα στο ταξί και έψαξα για τον αριθμό 12. Ήταν δυο βήματα μακριά μου! χτύπησα το θυροτηλέφωνο. ''Λούκας Λόζες'' έλεγε το δικό του. Άνοιξε χωρίς να ρωτήσει ποιός είναι. Πολύ προχωρημένοι οι ξένοι τελικά. Λένε πως παίζουν τα χειρότερα εγκλήματα εδώ. 'Η είναι πολύ αφελής ή πολύ ηλίθιος! Κάλεσα το ασανσέρ και ανέβηκα στον 18ο όροφο που όπως μου είχε πει πως μένει. Αν και περίμενα την καλύτερη υποδοχή χρειάστηκε να χτυπήσω μία, δύο, τρείς, τέσσερις φορές για να μου ανοίξει. Τα ΄δαχτυλα μου είχαν κοπεί από τις βαλίτσες! Η πόρτα άνοιξε με έναν εκνευρισμό και το χάος ξεδιπλώθηκε κοντά μου. Μπροστά μου στεκόταν μια ξανθιά δίμετρη κοπέλα με σαρκώδη χείλη και πράσινα μεγάλα μάτια. Φορούσε ένα κοντό σορτσάκι ενώ από το σουτιέν της διέγραφα ορατά τις ρώγες της. Μια μεγάλη κόκκινη πιπιλιά στόλιζε τον λαιμό της. (Γράφω τους διαλόγους στα ελληνικά για να μην κάνω μετάφραση από αγγλικά)."Ποιά είσαι εσύ?'' Την κοίταξα ξανά και ξανά. Αν αυτός ήταν ο Λουκάς έπρεπε να μου συστηθεί. "Είμαι η Νόρα.'' αποκρίθηκα. Α, ναι σε περιμέναμε! Πέρασε" Τι σημαίνει με περιμένανε? Θα έμενε και αυτή μαζί μας? Γιατί δεν μου είπε τίποτα αυτός? Είχαμε και την γκόμενα του δηλαδή στα πόδια μας! Γαμώτο! Μπήκα μέσα όσο παρατηρούσα αποσβωλόμένη το δωμάτιο γύρω μου. Ήταν ένα αχούρη! Κομμάτια από πίτσες, μπύρες, ρούχα πεταμένα! ''Που είναι ο Λουκάς, αν επιτρέπεται?'' ''Κοιμάται τώρα, μην το ξυπνήσεις το μωράκι μου..'' Μ΄ωρε θα σου ελεγα τίποτα αλλά έχε χάρη.. έχε χάρη!! Μου έδειξε το δωμάτιο μου. ευτυχώς αυτό ήταν καλοσυγιρισμένο, τακτοποιημένο και με εξερετική θέα. Σαν να είχε φροντίσει για μένα. Αισθάνθηκα ένα κύμα ευχαρίστησης να με διαπερνάει. Τακτοποίησα τα πράγματα μου στο δωμάτιο, βρήκα μια πρόχειρη σκούπα και σφουγγαρίστρα και ξεκίνησα το καθάρισμα στο σαλόνι όσο ήταν ακόμη απογευματάκι. Τελειώνοντας έπεεσα για ύπνο.
Όταν ξύπνησα είχε πάει ήδη 11. Σηκώθηκα νυσταγμένα να πάω στην τουαλέτα. Άνοιξα την πόρτα και εισχώρησα μέσα. Μια μελαχρινή με το ξυραφάκι στο χέρι, ξύριζε τις γάμπες της. ''Σύγγνώμη, χίλια συγγνώμη!'' Καλά τι στο διάλο γινόταν εδώ μέσα? Μπουρδ3λ0 το κάναμε? Μια ξανθιά χθές, μια μελαχρινή σήμερα, πολυχρωμία βλέπω! Συγχισμένη κατευθήνθηκα στη σαλόκουζίνα. Η τηλεόραση ήταν ανοιχτή ΄σοο την παρακολουθπ΄σε η ξανθιά που είχε δει εχθές. Με γυσρισμένη την πλάτη έφτιαχνε καφέ ένας άντρας. Μόλις αντιλήφθηκε την παρουσία μου γύρισε διακριτικά και είπε όσο έδινε τον έναν καφέ στην κοπέλα. ''Ήρθες? Βολεύτηκες να φανταστώ έτσι?'' Τα μάτια του ήταν τα πιο όμορφα που είχα δεί. Μπλέ μπλέ μπλέ.. Τα χείλη του, όμορφα, σαρκώδη και η μυτούλα του γαλλική και σηκωμένη η άκρη της. Τα μαλλιά του καστανόξανθα και ανακατεμένα με μερικές τούφες να πέφτουν στα μάτια του με κοιτούσαν υπεροπτικά. Το σώμα του μυώδη έδειχνε τόσο δυνατό. Έμεινα σαν χάνος να τον κοιτάω. Δεν περίμενα να είναι με τίποτα έτσι ο Λούκας. Ήταν ένας άγγελος.. εξωτερικά γιατί εσωτερικά δεν το συζητάω!! Κι όμως, όσο κι αν αυτή η ομορφιά του με μάγευε δεν ένιωθα να με ελκύει. Δεν τον ένιωθα να με γοητεύει όπως εκείνος ο αεροσυνοδός. Τον ένιωθα σαν έναν γαμάτο γκόμενο που είχε καβαλήσει το καλάμι και είχε τις γκόμενες 2-2. Ήταν.. απλώς αδιάφορος. "Όχι, είμαι ακόμη στο δρόμο!'' απάντησα ειρωνικά ενώ άνοιξα νευρικά τα ντουλάπια για να βγάλω την ζάχαρη. ''¨Οπα? Νευράκι νευράκια? ΑΚόμη δεν ήρθες μας πήρες από τον λαιμό!''τον κοίταξα με μοχθηρό βλέμμα και χτύπησα δυνατά το βαζάκι ζάχαρης στον πάγκο. ''Μου φαίνεται χρειάζεσαι μια ανανεωσούλα, έχεις μουχλιάσει από την έλλειψη σεξ. Έλα σε μένα να πεις τον δεσπότη Παναγιώτη και θα σου πω αν είσαι στον δρόμο ή κάπου αλλού''. Τι στο διάλο έλεγε ο μαλάκας? Πως είχε το θράσος? Δεν τον είχα για τέτοιον. Με είχε θίξει η όλη κατάσταση. ''Το βλέπεις αυτό?'' του έδειξα το ποτήρι του καφέ. "Πρόσεξε τα λόγια σου γιατί θα στο χώσω εκεί που ξέρεις!'' απάντησα θυμωμένα. Ήταν η πιο άσχημη αρχή που θα μπορούσα να κάνω ποτέ. Αυτός ομως φαινόταν να το διασκεδάζει. ''Κανένα πρόβλημα!'΄' μου αποκρίθηκε και έδωσε ένα βαθύ γλωσσόφιλο στην ξανθιά. Αυτό ήταν! βρε άι στο διάλο! Έπρεπε να βγω να ξεσκάσω και να μιλήσω με την Πέννυ. Χτύπησα δυνατά πίσω μου την πόρτα και γλίστρησα στο πάτωμα ακουμπώντας η πλάτη μου το χερούλι. Ένιωθα μια ακατανίκητη επιθυμία να ζήσω όλα αυτά που μου είπε. Σκηνές και εικόνες περνούσαν από μπροστά μου και έλιωνα σαν παγωτό. ''Σύνελθε Νόρα!'' Ξύπνησα στην πραγματικότητα, σηκώθηκα από το πάτωμα και ετοιμάστηκα να μαζέψω τα πράγματα μου. Θα έμενα σε ξενοδοχείο μέχρι να έβρισκα ένα σωστό μέρος να μείνω. Τελεία και Παύλα! ._

από **LadyTaniaXd** Τρι Αυγ 16, 2011 12:46 pm

Πλέον συνεργαζόμαστε με την Delena M4 και συγγράφουμε μαζί τα κεφάλαια! Ελπίζουμε να απολαύσετε την ιστορία!

Κεφάλαιο 1ο
(συνέχεια)

Η Πέννυ φάνηκε πολύ αδιάφορη με όσα της εξιστορούσα. ''Ε και? Που είναι το κακό?'' είπε χαλαρά. ''Που είναι? Στο ίδιο διαμέρισμα με εμένα μένει ένας ανώμαλος νεαρός που επιτρέπει στις γκόμενες του να κυκλοφορούν ελεύθερες και πρέπει να τον ανεχτώ και αυτόν και τις άλλες μέχρι να τελειώσω τις σπουδές μου εδώ! Με δουλεύεις?'' φώναξα συγχισμένη. Δεν μπορούσε να καταλάβει πόσο με επηρέαζε όλο αυτό. ''Χαλάρωσε, γλυκιά μου, θα τον συνηθίσεις!'' η πόρτα άνοιξε χωρίς προειδοποίηση και ο Λούκας στάθηκε στην πόρτα κοιτώντας με. ''Κλείνω τώρα, τα λέμε.'' είπα και πέταξα στην άκρη το κινητό μου. Τον κοίταξα παρατηριτικά και περίμενα να μου πει ποιος ήταν ο λόγος της επίσκεψης του. Μετρούσα τα λεπτά όσο με κάρφωνε με αυτό το διαπεραστικό βλέμμα αλλά δεν έλεγε να ανοίξει το στόμα του. ''Λοιπόν?'' τον ρώτησα. ''Σε θέλω.'' απάντησε ξερά. Με θέλει. OMG.
Το είχα καταλάβει από την πρώτη στιγμή ότι ήθελε κάτι άλλο εκτός από την συγκατοίκηση. Ξεροκατάπια με δυσκολία και τον κοίταξα. Ήταν πραγματικά πανέμορφος. Δεν ήξερα αν θα μπορούσα να του αντισταθώ αλλά έπρεπε να δείξω επίπεδο. ''Κοίτα, δεν πρόκειται να κάνω κάτι μαζί σου, ξέχνα το!'' Το πρόσωπο του πήρε μια γελοία έκφραση και έσκασε στα γέλια. ''Γιατί γελάς, μπορώ να μάθω?'' ρώτησα φανερά εκνευρισμένη. ''Δεν εννοούσα αυτό. Σε ήθελα για να συζητήσουμε όσον αφορά το ενοίκιο.'' για μια στιγμή κόντεψα να λιποθυμήσω. Είχα γίνει ρεζίλι! Αχ, θέε μου.. Πως μπορούσε να μου περάσει από το μυαλό ότι ένας τέτοιος μάναρος θα με ήθελε? Και πόσο μάλλον θα μου το έλεγε έτσι! Όσο κανονίζαμε για το πως θα μοιραστούμε το νοίκιο και ποιός θα κάνει τα ψώνια δεν σήκωσα τα μάτια μου να τον κοιτάξω. ''Είναι ακόμα μέσα?'' ψιθύρισα. ''Ποιός'' ρώτησε ψιθυρίζοντας ειρωνικά. ''Οι κοπελιές σου?'' ''Α, αυτές οι άχρηστες''. Τις αποκαλούσε και άχρηστες ο ελεϊνός. ''Τις έδιωξα. Περιμένω άλλες απόψε!'' πρόσθεσε. Περίμενε κι άλλες? Μα τι ήταν αυτός, ο καζανόβας? Έπρεπε να την κάνω από εκεί το συντομότερο. Το βραδάκι είχα την ανάγκη να βγω μια βολτίτσα. Έναν απλό περίπατο.. αλλά χωρίς παρέα δεν έλεγε. Μου είχε λείψει πολύ η Πέννυ.. και η Έλενα. Τελικά, έμεινα μέσα σερφάρωντας στο ίντερνετ μέχρι να ακούσω την πόρτα να ανοίγει και το χαρακτηριστικό γέλιο του Λούκα να συνοδεύετε από γυναικείες φωνές. Άκουσα την πόρτα του δωματίου να κλείνει αλλά μένας χτύπος στην δική μου πόρτα με άφησε παγάκι. Άνοιξε πάλι χωρίς να δώσω συγκατάθεση και εμφανίσθηκε(ποιος άλλος?) ο Λούκας..
"Θες να 'ρθεις?'' χαμογέλασε πονηρά. ''Που?'' ρώτησα αθώα. Βέβαια, είχα πλήρη ιδέα σε τι με προσκαλούσε. ''Μέσα, με τα κορίτσια..'' ''Να κάνουμε τι?'' ρώτησα και πάλι κάνοντας την ανήξερη.. "Δεν ξέρω.. αυτό εξαρτάται από σένα.'' τα μάγουλα μου πρέπει να είχαν γίνει κατακόκκινα από ντροπή. ''Πάντως αν θέλεις, έλα, μην ντρέπεσαι!'' έκλεισε την πόρτα και με άφησε μέσα στο άδειο δωμάτιο. Ανασυγκρώτησα τις σκέψεις μου. Οι προσκλήσεις του, το πονηρό χαμόγελο, το βαθύ βλέμμα του και οι ερωτικές εικόνες χόρευαν μές το κεφάλι μου. Όχι, δεν θα άντεχα άλλο. Θα πήγαινα..

Δολοφονική Αγάπη(by Delena M4 and LadyTaniaXd)

Δολοφονική Αγάπη(by Delena M4 and LadyTaniaXd)

Απ: Δολοφονική Αγάπη(by Delena M4 and LadyTaniaXd)

Απ: Δολοφονική Αγάπη(by Delena M4 and LadyTaniaXd)