Μαύρος Κύκνος(poem)

από AmyBevRCeLs Παρ Αυγ 12, 2011 2:46 pm

Γειά σας. Δεν έχω διαβάσει παρά μόνο ελάχιστα ποιήματα στη ζωή μου. Είχα αρκετή θλίψη για ν' αγκαλιάσω κι άλλη. Κάποτε περίσσεψε η θλίψη μέσα μου και χύθηκε στο άσπρο - παγερό σαν άδειο βλέμμα χαρτί. Λέξεις γεννήθηκαν - το επτασφράγιστο μυστικό μου. Κάποτε άρχισα ψυχοθεραπεία να διώξω τη θλίψη. Το στόμα μου ραμμένο ξεκλειδώθηκε δίνοντας στην θεραπεύτριά μου τα λευκά χαρτιά με τα μουντζουρωμένα όνειρά μου. Είδε "πράγματα" - λύθηκε λίγο η γλώσσα μου. Άρχισα να γράφω και χαρούμενα. Κάτι έκανα. Αρέσαν και σε φίλους μου. Ο πατέρας μου - μου είπε: "Κρίση έχουμε, δεν γράφεις κανά ποίημα, ακρίβυναν οι μπογιές" - ζωγράφιζα μέχρι τότε. Ελπίζω αυτά που γράφω ν' αρέσουν και σ' εσας είναι ένα κομμάτι του κόσμου μου - έκοψα μια φέτα και σας την προσφέρω. Περιμένω τα σχόλια σας και τις διορθώσεις σας. Αυτά που γράφω αποτελούν ένα μετρητή της ψυχοθεραπείας μου (Δυσθυμικός).[/color][color=#000000]

1. Μικρές ιστορίες στο μπαλκόνι . . . .

Τα όνειρα μου λιάζονται αμέριμνα
σαν ασπρόρουχα φρεσκοπλυμένα
κάτω από ανοιξιάτικο ήλιο Κυριακής
πίσω από το χάδι μιας καλοϊσκιωτης πράσινης τέντας.

Απιθωμένα σε μια κόκκινη σκάφη
στο γωνιακό πρεβάζι μπαλκονιού
απολαμβάνουν τον γλυκό αχό αηδονιού
που κελαηδάει τον έρωτά του σε φαντασμένη πεταλούδα.

Ερωτευμένες γλάστρες
συνωμοτούν διεκδικώντας
την δροσερή αναπνοή του τσίγκινου ποτιστηριού
που αναπαύεται ονειρευόμενο το βραδινό πότισμα.

Τα μανταλάκια στα σκοινιά της μπουγάδας
σαν τροβαδούροι κελαηδούν τον πόθο τους
για την κυρά που κρύβεται απέναντι
πίσω από τις γαλάζιες γρίλιες.

Ευωδιά μοσχοσάπουνου, λεβάντας και μητρότητας
πλανεύει το βλέμμα του εργένη
που νοσταλγεί το χαμόγελο της μάνας
στα μάτια της νεαρής όμορφης γειτόνισσας.

Από τη συλλογή: "Παλιά Γειτονιά σαν μνήμη σε μισάνοικτο όστρακο".

Μαύρος Κύκνος 5/6/2011

1. Πέτρα – ψαλίδι – χαρτί:

Πέτρα * ψαλίδι * χαρτί
Πέτρα για να ριζώσει το σπίτι του ονείρου.
Ψαλίδι στους φόβους και τη μιζέρια.
Χαρτί για να γράψω εμπιστεύομαι.

Πέτρα * ψαλίδι * χαρτί
Πέτρα για να λιθοβολήσεις την περηφάνια μου.
Ψαλίδι στις ελπίδες μου και τα όνειρα.
Χαρτί για να με τσαλακώσεις.

Πέτρα * ψαλίδι * χαρτί

Σταμάτησε η γόνιμη βροχή
της προσπάθειας για επικοινωνία . . . .
. . . . και το μικρό σαλιγκαράκι
κλείστηκε ξανά στο σπιτάκι του
μασουλώντας το δάκρυ της απογοήτευσης.

Ξάφνου το δάκρυ φύτρωσε κι έγινε μια σπάνια ορχιδέα.
Τώρα το μικρό σαλιγκαράκι είχε παρέα.
Έκανε λοιπόν σιωπηλά με κατάνυξη την προσευχή του
δίνοντας απάντηση σε όσους λένε:
«Δεν με νοιάζει αν πληγώνω τους άλλους – αρκεί να είμαι ο εαυτός μου ».
«Θα παραβιάσω τις αρχές μου και θα ζητήσω συγνώμη – αλλά αυτός είμαι».

Είναι καυτός ο ήλιος της απόρριψης
κι εγώ τόσο αδύναμος από την πρώτη μου ανάσα.

Μαύρος Κύκνος 10/6/2011

Από τη συλλογή: "Εγώ, ο εχθρός μου".

5. Συγνώμη παιδί μου . . . Όνειρο 1

Ήρθα να κοινωνήσω
τα άχραντα Σου Μυστήρια
και μ’ έδιωξε
ανάξιος λειτουργός Σου.

Κίνησα να φύγω κι άσπρο φως μ’ αγκάλιασε
καθώς χυνότανε γλυκά κι αιθέρια
από τον τρούλο σφραγισμένης εκκλησιάς.

Τέσσερις πλουμιστές κληματσίδες
γλυκιάς Μυστηριακής Αμπέλου
ξετυλίχτηκαν άξαφνα κάτω από τ’ αυστηρά βλέμματα
των τεσσάρων ευαγγελιστών

Γλυκός ήχος κλειδοκύμβαλου
συντροφεύει την αιώρησή μου, καθώς οι κληματσίδες
με φέρνουν σ’ εσένα στοργικέ Παντοκράτορα.

Διάφανος, χωρίς ηλικία
νιώθω να χάνομαι
στο πάλλευκο Φως της Μεταμόρφωσής Σου.
εγώ κι Εσύ, Εσύ και εγώ – Μαζί.

Ω Μέθεξη Θεία, πρόγευση Ουράνιας χαράς σε σύμπαντα παράλληλα.
Εκεί που το κάθε πεφταστέρι είναι δάκρυ
ενός θλιμμένου μοναχικού παιδιού που μιλά με τη σκιά του.

Άγγελοι και νεράιδες νανουρίζουν
πληγωμένες παιδικές ψυχές,
θύματα άστοργων γονιών που γνώρισαν κι αυτοί
γονικά στόματα ραμμένα από πόνο.

Χαϊδεύω το πληγωμένο παιδί που μέσα μου κουρνιάζει.
Το παραμέλησα σαν άστοργος πατέρας. Θύμα και θύτης συνάμα.
Συγνώμη παιδί μου. Σε νοιάζομαι – με αποδέχομαι.

Εγώ, ο εχθρός μου.

Το παραπάνω όνειρο, θρησκευτικού περιεχομένου το είδα περίπου 12 χρονών. Πολύ αργότερα εξοικειώθηκα με θρησκευτικές έννοιες, όπως Μυστηριακή Άμπελος, Φως της Μεταμορφώσεως του Σωτήρος και παράλληλα σύμπαντα. Με έκπληξη αργότερα διάβασα σε βιβλίο του Σίγκμουντ Φρόυντ το ίδιο όνειρο να το αφηγείται ένας νευρωτικός ασθενής του. Πρόκειται κατά τον Φρόυντ για κλασσικό νευρωτικό όνειρο της εφηβικής ηλικίας – εγώ το είδα πιο νωρίς – που δείχνει την αντιδιαστολή του εφήβου με την καθιερωμένη θρησκευτικότητα, εξουσία και αυθεντία αναζητώντας την δική του ταυτότητα.
Στο δεύτερο μέρος του ποιήματος δίνεται μια ψυχογραφική πνοή στο ποίημα με έντονα υπερβατικό και υπέρλογο σουρεαλισμό. Σε μένα ο τρούλος μάλλον παίζει το ρόλο της αρχέγονης μήτρας που αναζητούσα σε μια απόμακρη μητέρα. Έψαχνα την αποδοχή μέσα στην υπαρξιακή μοναξιά από τα παιδικά μου χρόνια. Στη συνέχεια περιγράφω πως η συναισθηματική αφυδάτωση κι ερημιά περνά από τη μια γενιά στην άλλη μέχρι που κάποιος να σπάσει τον φαύλο κύκλο και να ζητήσει βοήθεια από ειδικό.
Στο τρίτο μέρος του ποιήματος ξεθωριάζουν οι πυρηνικές πεποιθήσεις που φυλακίζουν τα συναισθήματα μου σε ιδεοληπτικά αδιέξοδα. Αγκαλιάζω τον πληγωμένο μου εαυτό σαν μωρό που παραμέλησα. Εγώ, ο εχθρός μου.

Μαύρος Κύκνος 3/5/2011

Από τη συλλογή: "Εγώ, ο εχθρός μου".

από **LadyTaniaXd** Παρ Αυγ 12, 2011 2:58 pm

Πολύ όμορφο ποίημα.. Με άγγιξε.. Είναι γραμμένο πάνω σε μοτίβα της ζωής..

από **FallenJuliette** Παρ Αυγ 12, 2011 11:49 pm

Τέλειο, τέλειο, τέλειο! Δεν έχω λόγια! Μου άρεσε πάρα πολύ In love

από manoula Σαβ Αυγ 13, 2011 12:21 am

θεε μου!ειναι υπεροχο!!!συγκινηθηκα παρα πολυ!!!ειδικα με αυτου τους στιχους κοντεψα να βαλω τα κλαματα!!!''Χαϊδεύω το πληγωμένο παιδί που μέσα μου κουρνιάζει.
Το παραμέλησα σαν άστοργος πατέρας. Θύμα και θύτης συνάμα.
Συγνώμη παιδί μου. Σε νοιάζομαι – με αποδέχομαι.

Εγώ, ο εχθρός μου.''
καταπληκτικοτατο!!!

από manoula Σαβ Αυγ 13, 2011 12:26 am

να ρωτησω κατι,αν κ θα με περασετε για στουρναρι??!!!!

SuCkerAmyPunCh τα λογια που γραφεις στην αρχη κ το τελος του κειμενου...ειναι δικα σου???? Embarassed

οι 2 παραγραφοι με τα πλαγια γραμματα???!!συγνωμη που ρωταω,αλλα ειναι τοσο μα τοσο συγκινητικα!!!με αγγιξαν τοσο πολυ!!!αν ειναι δικα σου,ηδη νιωθω λιγη μπροστα σου,μπροστα σάυτο το ξετυλιγμα ψυχης!!ειναι απιστευτα λογια!!!αχ!!!

από **daughter of hecate** Σαβ Αυγ 13, 2011 2:19 am

τι τελειο.....πολυ σιγκηνιτκα αλλα και πραγματικα! συγχαρητηρια! Respect!

από **Delena M4** Σαβ Αυγ 13, 2011 2:22 pm

ΟΜΟΡΦΙΑ το ποίημα..

Υπεροχή.

Σε θαυμάζω!

Για την μικρότητα μου και την μεγαλοσύνη σου.

Με κέρδισες!

από AmyBevRCeLs Σαβ Αυγ 13, 2011 9:54 pm

Ναι, τα λεγόμενα(πλάγια) είναι δικά μου.
Το ποίημα είναι προσαρμοσμένο έτσι ώστε να μην μιλάω σαν γυναίκα.
Δεν κάνω διακρίσεις. Αλλά να μιλάω σαν άνθρωπος.
Εγώ, ο εχθρός μου..

Μαύρος Κύκνος(poem)

Μαύρος Κύκνος(poem)

Απ: Μαύρος Κύκνος(poem)

Απ: Μαύρος Κύκνος(poem)

Απ: Μαύρος Κύκνος(poem)

Απ: Μαύρος Κύκνος(poem)

Απ: Μαύρος Κύκνος(poem)

Απ: Μαύρος Κύκνος(poem)

Απ: Μαύρος Κύκνος(poem)